Ψηφιακό Σχολείο

Συνδέσεις

Γραμματικό φαινόμενο


Παραγωγή Γραπτού Λόγου



Ασκήσεις

Άσκηση 1. σελ. 60

Λ, Σ, Λ, Λ, Σ, Σ.

Άσκηση 2. σελ. 60

( Α )
Σχεδιάγραμμα

Ήρωας: Άγαλμα
Άλλα πρόσωπα: Νυχτοφύλακας, κ. Γαλάτεια, Λάμπης, το Γαλάζιο πουλί
Χώρος: Μουσείο
Χρόνος: Ένα βράδυ
Γεγονός: Επιθυμία του Λάμπη να γίνει γλύπτης και να επισκεφτεί ένα μουσείο
Γεγονότα που ακολουθούν: ο Λάμπης κάνει βόλτα στο μουσείο, παρατηρεί τα αγάλματα και γνωρίζει ένα άγαλμα που είναι ένα μικρό αγόρι
Τα συναισθήματα: τα πρόσωπα είναι τρισευτυχισμένα
Τέλος: η ιστορία τελειώνει με την αφήγηση ενός παραμυθιού από το Λάμπη στο άγαλμα
Ο Λάμπης ένα μικρό αγόρι, όταν μεγαλώσει επιθυμεί να γίνει γλύπτης, Ο πατέρας του, ο νυχτοφύλακας ενός Αρχαιολογικού Μουσείου της Αθήνας, το παίρνει μαζί του για να εκπληρώσει τον πόθο του. Ο μικρός Λάμπης παρατηρεί με θαυμασμό τα αγάλματα και περπατά αργά και νωχελικά. Πλησίασε και είδε το άγαλμα που κρύωνε. Κρύωνε, όχι από το κρύο, αλλά επειδή νοσταλγούσε την πατρίδα του. Το μικρό αγοράκι το περίμενε το άγαλμα. Του είχε πει πολλά πράγματα το Γαλάζιο πουλί που πραγματοποιούσε τις επιθυμίες όλων. Ο Λάμπης χάιδεψε, έπαιξε και αφηγήθηκε μία ιστορία στο μικρό άγαλμα. Τα πρόσωπα της ιστορίας μας είναι τρισευτυχισμένα που εκπληρώθηκαν οι πόθοι τους.

( Β )
Σχεδιάγραμμα

Ήρωας: Το άγαλμα
Άλλα πρόσωπα: Λάμπης, νυχτοφύλακας, το Γαλάζιο πουλί κ. Γαλάτεια
Χώρος: Μουσείο
Χρόνος: Ένα βράδυ
Γεγονός με το οποίο ξεκινάει η περιπέτεια: Ο Λάμπης είχε ένα όνειρο το οποίο ήταν να γίνει γλύπτης.
Τα γεγονότα ή τις πράξεις που ακολουθούν: ο Λάμπης πήγε στο μουσείο και είδε τα αγάλματα να κινούνται, τα άγγιξε και τα παρατήρησε. Άκουσε μία φωνή να του μιλάει και έτσι γνωρίστηκε με το άγαλμα και παίξανε μαζί.
Το τέλος της ιστορίας: Ο Λάμπης διηγήθηκε παραμύθια στο μικρό άγαλμα
Τι σκέφτονται και τι αισθάνονται τα πρόσωπα για ότι συνέβη: το μικρό άγαλμα είναι τρισευτυχισμένο που γνώρισε το Λάμπη και έπαιξε μαζί του και ο Λάμπης χαρούμενος που πραγματοποιήθηκε η επιθυμία του.
Ο νυχτοφύλακας του Αρχαιολογικού Μουσείου της Αθήνας είχε ένα μικρό γιό, το Λάμπη, ο οποίος είχε όνειρο να γίνει γλύπτης, έτσι ένα βράδυ έπεισε τον πατέρα του να τον πάρει μαζί του στο Μουσείο, για να παρατηρήσει τα αγάλματα. Όταν μπήκε στο Μουσείο είδε τα αγάλματα να κινούνται και άκουσε κάποιον να τον φωνάζει. Ήταν ένα μικρό άγαλμα το οποίο έδειχνε πως κρυώνει. Στη συνέχεια γνωρίστηκαν και έπαιξαν μαζί. Αφού χόρτασαν παιχνίδι ο Λάμπης του διηγήθηκε παραμύθια. Έτσι το άγαλμα ήταν τρισευτυχισμένο που γνώρισε το Λάμπη και εκείνος ήταν χαρούμενος που πραγματοποιήθηκε η επιθυμία του.

( Γ )
Σχεδιάγραμμα

Ήρωας: Το άγαλμα
Άλλα πρόσωπα: το Γαλάζιο πουλί, η κ. Γαλάτεια, ο νυχτοφύλακας, ο Λάμπης.
Χώρος: Αρχαιολογικό Μουσείο
Χρόνος: βράδυ
Το γεγονός με το οποίο ξεκινάει η περιπέτεια: Ο Λάμπης θέλει να γίνει γλύπτης και έτσι θέλει να πάει να δει τα αγάλματα στο Μουσείο.
Τα γεγονότα ή τις πράξεις που ακολουθούν: έκανε βόλτες στο Μουσείο κοιτάζοντας διάφορα αγάλματα. Έτσι άκουσε μια φωνή να τον φωνάζει, που ήταν το αγαλματάκι, έγιναν φίλοι κι όλο το βράδυ έπαιζαν διάφορα παιχνίδια.
Το τέλος της ιστορίας: τα αγαλματάκι πια δε νοιώθει νοσταλγία.
Τι αισθάνονται τα πρόσωπα για ότι συνέβη: και ο Λάμπης και το αγαλματάκι έζησαν τρισευτυχισμένοι.
Στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας βρίσκεται ένα μικρό αγαλματάκι που νοσταλγούσε την πατρίδα του. Εκεί δούλευαν ο νυχτοφύλακας, ο πατέρας του Λάμπη και η κ. Γαλάτεια, η καθαρίστρια του Μουσείου. Το όνειρο του μικρού Λάμπη είναι να γίνει γλύπτης και έτσι παρακάλεσε τον πατέρα του να τον πάρει μαζί του στο Μουσείο. Άρχισε να κάνει βόλτες, έτσι συνάντησε και το αγαλματάκι και έγιναν καλοί φίλοι και έπαιζαν μαζί όλη τη νύχτα. Το αγαλματάκι έτσι δεν ένιωσε πια νοσταλγία και ο Λάμπης πραγματοποίησε το όνειρό του, δηλαδή και οι δύο ήταν τρισευτυχισμένοι.

( Δ )
Σχεδιάγραμμα

Ήρωας: Το άγαλμα
Άλλα πρόσωπα: Λάμπης, νυχτοφύλακας, καθαρίστρια κ. Γαλάτεια, Γαλάζιο πουλί.
Χώρος: Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών
Χρόνος: κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Γεγονότα: Η είσοδος του Λάμπη στο Μουσείο τη νύχτα. Συνάντηση διαφόρων αγαλμάτων. Η φαντασία του Λάμπη, κατά τη διάρκεια της φαντασίας του υπήρχαν συναντήσεις αγαλμάτων και Θεών μεταξύ του Λάμπη. Η γνωριμία του Λάμπη με το άγαλμα που κρύωνε. Το άγγιγμα και τα παιχνίδια μεταξύ των δύο προσώπων.
Το τέλος της ιστορίας: Ένα γλυκό παραμύθι από το Λάμπη προς το άγαλμα.
Συναισθήματα – Σκέψεις:
Άγαλμα: επιθυμία και νοσταλγία να γυρίσει στην πατρίδα του
Λάμπης: επιθυμία του Λάμπη ώστε να επισκεφτεί το Μουσείο και να γίνει γλύπτης.

Ο Λάμπης, ένα μικρό παιδί με μεγάλη επιθυμία να γίνει γλύπτης, παρακαλούσε τον πατέρα του να τον πάει στο Αρχαιολογικό Μουσείο όπου δούλευε σαν νυχτοφύλακας. Μετά από πολλές προσπάθειες κατάφερε να πείσει τον πατέρα του να τον πάρει μαζί του ένα βράδυ. Ο Λάμπης μπαίνοντας στο Μουσείο συνάντησε αγάλματα και Θεούς που σεργιανούσαν στους διαδρόμους του κτηρίου. Ο Λάμπης εκεί που τριγύριζε άκουσε μία φωνή να τον καλεί στο βάθος της αίθουσας. Τράβηξε κατά κει και τότε πρόσεξε ένα μικρό άγαλμα να στέκεται ακίνητο. Το πλησίασε και αφού γνωρίστηκαν καλά, άρχισαν να παίζουν διάφορα παιχνίδια. Τέλος ο Λάμπης είπε ένα γλυκό παραμύθι στο μικρό άγαλμα.

Άσκηση 3. σελ. 60

Άσκηση 4. σελ. 61

Σχεδιάγραμμα

Ήρωας: Ιωάννα
Άλλα πρόσωπα: παιχνίδια, κος Παναγιώτης.
Χώρος: κατάστημα παιχνιδιών
Χρόνος: μία νύχτα
Το γεγονός: μία επίσκεψη της Ιωάννας στο κατάστημα παιχνιδιών
Γεγονότα που ακολουθούν: διάλογος με τα παιχνίδια
Το τέλος της ιστορίας: λύση του προβλήματος και το δώρο της Ιωάννας προς τα μικρά παιδιά
Συναισθήματα: όλοι είναι ευτυχισμένοι

Τα Χριστούγεννα πλησίαζαν και όλο πιο πολύς κόσμος επισκεπτόταν το τεράστιο κατάστημα παιχνιδιών στο κέντρο της πόλης. Άλλωστε για τα παιδιά Χριστούγεννα χωρίς ένα ωραίο παιχνίδι για δώρο, δεν είναι χαρούμενα.

Για ένα κοριτσάκι όμως το δώρο των Χριστουγέννων, δεν θα ήταν ένα παιχνίδι αλλά μία νυχτερινή επίσκεψη στο τεράστιο κατάστημα παιχνιδιών. Όπως καταλαβαίνετε η μικρή Ιωάννα είναι η κόρη του κυρίου Παναγιώτη, του ιδιοκτήτη του καταστήματος.
Στην Ιωάννα άρεσαν πολύ τα παιχνίδια. Θα ήθελε να ξαπλώσει σε έναν σωρό από λούτρινα αρκουδάκια, να χορέψει με τις πορσελάνινες μπαλαρίνες, να πιεί τσάι με τις πορσελάνινες κυρίες, να τρέξει δίπλα σε πλαστικά άλογα, να πολεμήσει δίπλα σε πλαστικά στρατιωτάκια και άλλα πολλά, αλλά πιο πολύ απ’ όλα αυτά θα ήθελε να κατασκευάσει παιχνίδια. Έτσι παρακάλεσαν τον πατέρα της να την πάρει μαζί του μια νύχτα, χωρίς κόσμο να την ενοχλεί στο κατάστημα.
Με τα παρακάλια της κατάφερε να τον πείσει και έτσι αργά το απόγευμα ξεκίνησαν για το κατάστημα. Όταν τελικά έφτασε στην είσοδο ο κύριος Παναγιώτης ζήτησε ευγενικά από την κόρη του να μην κάνει ζημιές και να είναι φρόνιμη, γιατί εκτός από την ακαταστασία θα προκαλούσε τον πανικό των υπαλλήλων την επόμενη μέρα, γιατί το πιο πιθανό θα ήταν να πιστέψουν ότι μπήκε ληστής. Και αφού βεβαιώθηκε ότι θα είναι φρόνιμη την άφησε να τριγυρίσει με ένα φακό και τα φώτα κλειστά, όσο αυτός θα καθόταν στο γραφείο του. Εκείνη το ήθελε αυτό για να έχει πιο πολύ γούστο. Η Ιωάννα βλέπετε είναι ένα πολύ θαρραλέο κορίτσι, δεν φοβάται τίποτα. Εξάλλου αν πάθαινε κάτι θα ούρλιαζε με την πάρα πολύ δυνατή της φωνή και ο πατέρας της θα έτρεχε να τη βοηθήσει, πράγμα σχεδόν απίθανο αφού το κατάστημα έχει πολύ μεγάλο σύστημα ασφαλείας.
Και το παιχνίδι ή μάλλον η εξερεύνηση αρχίζει ! Άρχισε να κάνει βόλτες πάνω κάτω στους διαδρόμους μέχρι που βαρέθηκε. Έκατσε λοιπόν στο πάτωμα και άρχισε να σκέφτεται ότι όταν θα μεγαλώσει θα προμηθεύει εκείνη το τεράστιο κατάστημα του πατέρα της, καθώς και πολλά άλλα καταστήματα παιχνιδιών σε όλη την Ελλάδα.
Ξαφνικά άκουσε έναν πολύ σιγανό ήχο που σιγά σιγά δυνάμωνε. Ήταν κάπως τρομακτικό. Ούουου!
– Τι είναι αυτό, αναρωτήθηκε μονολογώντας.
Σηκώθηκε και άρχισε να ακολουθεί τον ήχο. Προχωρούσε πολύ ώρα, μέχρι που έφτασε στην τεράστια πόρτα της αποθήκης, η οποία ήταν ξεκλείδωτη. Έτσι της έδωσε μια δυνατή κλοτσιά με έτοιμες τις γροθιές της, για να αμυνθεί σε ότι βρισκόταν εκεί μέσα και η πόρτα άνοιξε. Αντίκρισε πάρα πολλά φαντάσματα παιχνιδιών να πολεμούν τα κανονικά παιχνίδια από τα οποία τα περισσότερα έτρεχαν πέρα δώθε.
– Σταματήστε ! Αμέσως ! Τι συμβαίνει εδώ;
– Είμαστε φαντάσματα παιχνιδιών, που μας κατέστρεψαν μικρά πανούργα παιδιά !
– Ωραία και γιατί πολεμάτε με τα παιχνίδια; Τι σας έκαναν;
– Θέλουμε να σταματήσουμε την πώληση παιχνιδιών !
– Και γιατί παρακαλώ;
– Γιατί όλα αυτά τα παιδιά με τις καταστροφικές διαθέσεις, μας σκοτώνουν βγάζοντάς μας τα κεφάλια, τα χέρια και τα πόδια μας και καταλήγουμε στα σκουπίδια ή μένουμε για πάντα ξεχασμένα σε κουτιά ! Και θέλουμε να σταματήσουμε αυτή την εκμετάλλευση και τα βασανιστήρια.

– Εσύ πρέπει να είσαι η Ιωάννα !
– Ναι, εγώ είμαι και δεν θέλω να ακούω βλακείες ! Τα παιχνίδια φτιάχνονται για τα παιδιά, ειδικά τα Χριστούγεννα. Και τα παιδιά δεν είναι δολοφόνοι, απλώς για να σας χαλάνε, είναι σε πολύ μικρή ηλικία που δεν καταλαβαίνουν ότι σας καταστρέφουν. Μα πες μου πώς ξέρεις το όνομά μου;
– Καλά δεν έχεις ακούσει το μύθο στην οικογένειά σας;
– Όχι, δεν έχω ακούσει τίποτα ! Και περιμένω εξηγήσεις ! Σας παρακαλώ πείτε μου !
– Να υπάρχει ένας μύθος στην οικογένειά σας, ότι σε κάθε γενιά ένα παιδί δέκα χρονών θα μας λύσει το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε χρόνια τώρα. Κανείς δεν μπόρεσε μέχρι τώρα και ελπίζουμε ότι θα μπορέσεις εσύ να το κάνεις.
Της πήρε όλη τη νύχτα μέχρι που τα κατάφερε. Ήταν η ηρωίδα όλων των παιχνιδιών. Όχι μόνο γιατί έλυσε το πρόβλημά τους, αλλά και γιατί μετά από αυτό χάρισε πάρα πολλά παιχνίδια από το κατάστημα του πατέρα της σε παιδιά της Αφρικής που δεν είχαν και τα έκανε χαρούμενα.
Αυτό ήταν το δώρο της προς τα παιδιά της Αφρικής. Και μην ξεχνάτε: Τα Χριστούγεννα είναι μία γιορτή που δεχόμαστε, αλλά πάνω απ’ όλα προσφέρουμε δώρα.

Άσκηση 6. σελ. 62

εισήχθηκαν, έλαβε, αναδείχθηκαν, ελήφθησαν, καταβλήθηκε, υπερέβη.

Δείτε επιπλέον