Ψηφιακό Σχολείο

Παραγωγή Γραπτού Λόγου

Ασκήσεις

Άσκηση 3. σελ. 61

Η Ονειροχώρα

Πριν από 5.000 χρόνια, στα βάθη της Ανατολής υπήρχε η Ονειροχώρα.
Μια χώρα όπου κανείς δε διέκοπτε τα όνειρα κανενός ανθρώπου με άδικο τρόπο, γιατί οι κάτοικοί της πίστευαν ότι το κακό γυρνούσε πάντα σ’ αυτόν που το προκαλούσε, όταν ερχόταν το πλήρωμα του χρόνου.
Όλοι ζούσαν με αρμονικό τρόπο, γιατί είχαν συνείδηση, ήταν αγαπημένοι και ευτυχισμένοι και πίστευαν ότι όλα τα πλάσματα αξίζουν μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν.
Η χώρα ήταν πανέμορφη και πάντα ηλιόλουστη, είχε υπέροχα ποτάμια και λίμνες καθώς και πανύψηλα βουνά καταπράσινα και γεμάτα λουλούδια. Υπέροχα κάστρα και βίγλες στους λόφους. Όταν πήγαιναν στις δουλειές τους οι κάτοικοι ήταν πάντα γελαστοί, ποτέ δεν πρόσβαλαν τους άλλους, πάντα δίκαιοι με τους γύρω τους και όλοι είχαν ίδια δικαιώματα.
Μέχρι που Βασιλιάς έγινε κάποιος αυταρχικός άνθρωπος, που είχε πολύ εγωισμό, μόνο αποφάσιζε και διέταζε, στέρησε όλες τις ελευθερίες από το λαό και άφησε ανθρώπους χωρίς αξία να ανέβουν στις καλύτερες θέσεις του παλατιού μόνο και μόνο επειδή γνώριζε τους μπαμπάδες τους. Τότε οι κάτοικοι άφησαν τις δουλειές τους και τα σπίτια τους και εγκατέλειψαν το Βασίλειο και ο Βασιλιάς έμεινε μόνος του δυστυχισμένος και καταφρονεμένος απ’ όλους.

Ο Βασιλιάς τότε πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει τη χώρα, αλλά γρήγορα κατάλαβε ότι δεν είχε πού να πάει, γιατί δεν είχε κανένα να τον αγαπάει. Έτσι στο τέλος τρελάθηκε και πέθανε. Το Βασίλειο έμεινε μόνο του και τότε οι Άβαροι, ένας πολεμικός λαός, περνώντας από εκεί το έκαψε και δεν έμεινε τίποτα απ’ αυτό στο χάρτη.

Η Παγοπούπολη

Η Παγοπούπολη ήταν μία πόλη χτισμένη πάνω στο Βόρειο Πόλο. Όλα εκεί ήταν από πάγο. Ήταν πολύ μεγάλη πόλη.

Οι άνθρωποι εκεί ασχολούνταν με τις παγοδρομίες. Το όχημά τους ήταν ένα έλκηθρο, άλλοτε με Χάσκει και άλλοτε με πολικές αρκούδες. Τα παιδιά πήγαιναν καθημερινά στο παγοσχολείο και εκεί μάθαιναν να γράφουν, να διαβάζουν και να υπολογίζουν. Έτρωγαν ψάρια πιασμένα από τον ωκεανό.
Βασιλιάς τους ήταν ο Πόλος, όπου ζούσε αυτός και οι υπήκοοί του, σε ένα παλάτι φτιαγμένο από πάγο και από χιόνι. Οι κανονικοί άνθρωποι ζούσαν σε Ιγκλού.
Όλα τα αρχαία που είχαν, βρισκόταν στα παγομουσεία. Εκεί τα έβαζαν σε γυάλες και όποτε ήθελαν μπορούσαν να πάνε και να τα δούνε.
Επίσης η πόλη είχε και χαλκό, ξύλο, μέταλλο, με τα οποία έφτιαχναν τα έλκυθρά τους. Τα ρούχα που φορούσαν ήταν γούνινα και άσπρα και δεν τα έβγαζαν ποτέ από πάνω τους. Ήταν άσπρα, γιατί τα έφτιαχναν από τις πολικές αρκούδες. Τις σκότωναν και έπαιρναν το δέρμα τους.

Εκεί δεν πήγαινε κανένας άλλος άνθρωπος, γιατί είχε πολύ κρύο. Η Παγοπούπολη βυθίστηκε όταν οι πάγοι έλιωσαν και η στάθμη της θάλασσας ανέβηκε.
Αυτά είχα να σας πω για την Παγοπούπολη. Ελπίζω να ξαναδημιουργηθεί κάποτε στο μέλλον.