Ψηφιακό Σχολείο

Συνδέσεις

Γραμματικό φαινόμενο

Ασκήσεις

Άσκηση 2. σελ. 79

Ο Δημήτρης μόλις είδε την πέτρα σκέφτηκε να τη χαρίσει στη μικρή Τσιγγάνα. Το κορίτσι του απάντησε πως δεν είχε ξαναδεί πιο όμορφη πέτρα. Ο Δημήτρης τη συμβούλεψε να πηγαίνει, γιατί θα αργούσε κι εκείνη τον αποχαιρέτησε.

Άσκηση 3. σελ. 79

Ιστορίες με φίλους

Η μικρή Τσιγγάνα έφτασε στο σπίτι του Δημήτρη λαχανιασμένη.( κρίσεως )
Κρατούσε κάτι σφιχτά. ( κρίσεως )
Είδε τη γιαγιά στην αυλή. ( κρίσεως)
«Είναι εδώ ο Δημήτρης;» ( ερωτηματική )
«Δημήτρηηηη, έλα κάτω που σε θέλει η φίλη σου». ( επιθυμίας )
Ο Δημήτρης έβγαλε το κεφάλι του από ψηλά. ( κρίσεως )
Την είδε που περίμενε. ( κρίσεως )
«Έρχομαι». ( κρίσεως )
«Τι να σε φιλέψουμε;» τη ρώτησε η γιαγιά. ( ερωτηματική )
«Τίποτα,( επιθυμίας ) ευχαριστώ.( κρίσεως ) Βιάζομαι». ( κρίσεως )
Ο Δημήτρης κατέβηκε γρήγορα γρήγορα τα σκαλοπάτια. ( κρίσεως )
«Πώς και έτσι νωρίς; ( ερωτηματική ) Θα ερχόμουν να σε πάρω». ( κρίσεως )
«Ήθελα να σου δώσω κάτι.( κρίσεως ) Πάμε λίγο έξω». ( επιθυμίας )
Βγήκαν από το σπίτι και κοντοστάθηκαν. ( κρίσεως )
«Λοιπόν; Τι είναι;» ( ερωτηματικές )
Άνοιξε τα χέρια της και του έδωσε μια φυσαρμόνικα. ( κρίσεως )
Το αγόρι έμεινε να κοιτάει την ανοιχτή της παλάμη. ( κρίσεως )
«Είναι για σένα.( κρίσεως ) Τη βρήκα στα πράγματα του παππού» είπε χωρίς να πάρει ανάσα. ( κρίσεως )
Ο Δημήτρης εξακολουθούσε να την κοιτάζει. (κρίσεως )
«Γιατί δεν την κράτησες εσύ;» τη ρώτησε στο τέλος. ( ερωτηματική )
Τα μάτια της μικρής άρχισαν τώρα να βουρκώνουν. ( κρίσεως )
«Αν ήθελα, θα την κράταγα. Όμως θέλω να την πάρεις εσύ». (επιθυμίας )
Άπλωσε το χέρι του και την πήρε. (κρίσεως ) Ήταν πανέμορφη. Ασημένια με σκαλιστά γράμματα επάνω. (κρίσεως )
«Δεν ξέρω να παίζω, όμως δε θα αργήσω να μάθω. Ευχαριστώ!» (επιφωνηματική )
Την κοίταξε βαθιά στα σκοτεινά της μάτια. (κρίσεως ) «Πολύ!» (επιφωνηματική )
«Χαίρομαι που σ’ αρέσει. Τώρα πρέπει να βιαστώ, γιατί η μάνα μου με περιμένει». ( κρίσεως )
«Στάσου λίγο. (επιθυμίας ) Έχω κάτι κι εγώ για σένα. ( κρίσεως ) Σκεφτόμουν να σ’ το δώσω αργότερα, μα αφού ήρθαν έτσι τα πράγματα… Περίμενε». (επιθυμίας )
Έτρεξε γρήγορα πάνω και ξανακατέβηκε στη στιγμή. ( κρίσεως ) Της έδωσε μια χρωματιστή πέτρα.( κρίσεως )
«Τη βρήκα μόνος μου. Όταν έψαχνα κάτω στη θάλασσα. Μόλις την είδα, σκέφτηκα να τη χαρίσω σε σένα». ( κρίσεως )
Την πήρε στα χέρια της ( κρίσεως )
«Δεν έχω ξαναδεί πιο όμορφη πέτρα!» (επιφωνηματική )
«Πήγαινε τώρα γιατί θα αργήσεις. (επιθυμίας ) Θα περάσω σε καμιά ώρα να πάμε να δούμε το Θωμά».( κρίσεως )
«Γεια σου, Δημήτρη!» (επιφωνηματική )
Γύρισε και άρχισε να τρέχει. ( κρίσεως ) Ο Δημήτρης μπήκε μέσα… ( κρίσεως )
Ο ουρανός σαν ν’ άρχισε να σκοτεινιάζει. ( κρίσεως ) Κι ένας αέρας χτύπαγε μ’ επιμονή τα δέντρα. ( κρίσεως ) Το αγόρι ετοιμάστηκε να βγει. (κρίσεως )
Πλησίασε στο ξέφωτο και κοντοστάθηκε. ( κρίσεως ) Ο τόπος που ήταν άλλοτε πλημμυρισμένος από ζωή είχε τώρα σωπάσει. ( κρίσεως ) Δεν υπήρχε ψυχή.( κρίσεως ) Μονάχα ερημιά. ( κρίσεως )
Έτρεξε με όλη του τη δύναμη, κρατώντας τη φυσαρμόνικα στο χέρι, προς το λιμάνι. ( κρίσεως )
Όποιοι τον έβλεπαν απορούσαν.( κρίσεως )
Ένα καράβι σήκωνε την άγκυρα.( κρίσεως )
Την είδε που στεκόταν στα κάγκελα του πλοίου. ( κρίσεως )
Τον είδε και σήκωσε το χέρι της.( κρίσεως )
Κάτι φάνηκε να του λέει, όμως εκείνος δεν την άκουγε.( κρίσεως )
Δυνατός αέρας φύσηξε. ( κρίσεως )
Τρύπωσε στη φυσαρμόνικα που σφιχτά κρατούσε, κι εκείνη σαν να άφησε έναν ήχο. ( κρίσεως )

Άσκηση 4. σελ. 80

Δημήτρης κορίτσι
τον ( έβλεπαν ) την ( είδε )
τον ( είδε ) την ( άκουγε )
τον ( λέει ) –

 

Όποιοι έβλεπαν το Δημήτρη απορούσαν. Ένα καράβι σήκωνε την άγκυρα. Είδε το κορίτσι που στεκόταν στα κάγκελα του πλοίου ανάμεσα σε άλλους. Είδε το Δημήτρη και σήκωσε το χέρι της. Κάτι φάνηκε να λέει στο Δημήτρη, όμως εκείνος δεν άκουγε το κορίτσι. Δυνατός αέρας φύσηξε. Τρύπωσε στη φυσαρμόνικα που σφιχτά κρατούσε, κι εκείνη σαν να άφησε έναν ήχο.

Δείτε επιπλέον