Ψηφιακό Σχολείο
Παπάζογλου Ιουλία, Σχεδιάγραμμα μαθήματος
Άγγελος Χαραλάμπους
Quiz
Ασκήσεις
Αντιστοίχισε το χθες και το σήμερα της εκπαίδευσης.
| ΣΤΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ | ΣΗΜΕΡΑ |
| Προαιρετικό σχολείο | Υποχρεωτικό σχολείο |
| Κοντύλι | Μολύβι |
| Πλάκα | Τετράδιο |
| Σφουγγάρι | Γόμα |
| Τιμωρίες | Διάλογος |
| Στενές αίθουσες | Ευρύχωρες αίθουσες |
| Σχολείο μόνο για τα αγόρια | Εκπαίδευση για όλους |
| Τα παιδιά εργάζονται | Παιδική εργασία μετά τα 15 |
Λέξεις που μιλούν για την εκπαίδευση των Βυζαντινών.
Βαστά εικόνα και χαρτί
ζαχαροκάντιο ζυμωτή,
χαρτί και καλαμάρι,
δες και με, το παλικάρι …
Από τη μάνα μου έρχομαι
κι όλους σας καταδέχομαι
και στο σχολείο πηγαίνω
και κει γράμματα μαθαίνω.
Τα σχολεία του χθες και τα σχολεία του σήμερα :
( Α )
Όταν οι παππούδες μου πήγαιναν σχολείο τα πράγματα ήταν διαφορετικά.
Το σχολείο ήταν προαιρετικό γι’ αυτό τα περισσότερα αγόρια προτιμούσαν να παίζουν στην αυλή του σπιτιού τους και τα κορίτσια ή δεν τα έστελναν σχολείο ή τα σταματούσαν από νωρίς, είτε για να τα παίρνουν στο χωράφι, είτε για να γίνουν μοδίστρες.
Το σχολείο ήταν χτισμένο με πέτρες, δεν είχε καλοριφέρ, τα μαθήματα ήταν λίγα, γραφή , ανάγνωση, μαθηματικά, γεωγραφία, ιστορία.
Τα κορίτσια φορούσαν ποδιές και τα αγόρια πηλίκια.
Τα παιδιά γράφανε σε μαύρες πλάκες με κιμωλία.
Ο δάσκαλος ήταν ο φόβος και ο τρόμος των μαθητών. Η τιμωρία έπεφτε βροχή. Το χτύπημα στις παλάμες με τη βέργα ήταν στο καθημερινό πρόγραμμα και πάντα πίσω από τον πίνακα υπήρχε ο πιο κακός μαθητής που έκανε τον πελαργό, δηλαδή στεκόταν στο ένα του πόδι.
Τα παιδιά των πλούσιων οικογενειών συνέχιζαν το σχολείο, ενώ τα φτωχά παιδιά αναγκαζόταν να σταματήσουν για να εργαστούν.
Επειδή συνέβαιναν όλα αυτά είμαι πολύ χαρούμενος που είμαι τώρα μαθητής σ’ ένα σχολείο δημοκρατικό που μπορώ να λέω τη γνώμη μου.
( Β )
Η εκπαίδευση στην εποχή του παππού μου δεν ήταν υποχρεωτική. Επειδή τα χρόνια ήταν δύσκολα λόγω της φτώχειας, τα αγόρια δούλευαν από μικρά κοντά στους γονείς τους. Όσα παιδιά ήθελαν, πήγαιναν σχολείο, αλλά δεν είχαν τσάντες, μολύβια, γόμες όπως εμείς σήμερα. Είχαν μόνο ένα τετράδιο, ένα μολύβι και μία σβήστρα για όλο το χρόνο. Ο δάσκαλος ήταν πολύ αυστηρός και χρησιμοποιούσε βέργα. Τα παιδιά έπρεπε να σέβονται τον δάσκαλο και να τον φοβούνται. Στο σχολείο πήγαιναν πρωί και απόγευμα και μάθαιναν Ιστορία, Γεωγραφία, Γραμματική, Αριθμητική και Ανάγνωση. Οι περισσότεροι από τους παππούδες μας έχουν τελειώσει δύο – τρεις τάξεις του Δημοτικού Σχολείου.
( Γ )
Πολλά σχολεία ήταν εξαθέσια. Στην εποχή του παππού μου είχαν μάθημα και το απόγευμα καθώς και το Σάββατο. Αυτό γινόταν γιατί πολλές φορές έβγαζαν τη χρονιά σε 3 μήνες το καλοκαίρι. Ο δάσκαλός τους πολλές φορές ήταν φοιτητής όχι της Παιδαγωγικής Ακαδημίας αλλά άλλης σχολής. Φορούσαν πηλίκιο, δεν επιτρεπόταν να βγαίνουν βόλτες και οι τιμωρίες ήταν αυστηρές.
Όταν ήταν η μαμά μου και ο μπαμπάς μου μαθητές του δημοτικού, είχαν και Σάββατο μάθημα. Φορούσαν ποδιές, από ένα σημείο και μετά μόνο τα κορίτσια και οι δάσκαλοι ήταν πιο αυστηροί. Πολλοί κρατούσαν μία βέργα, την έλεγαν βίτσα και τιμωρούσαν τον άτακτο μαθητή. Όταν ο δάσκαλος έμπαινε στην τάξη σηκωνόταν όλοι όρθιοι.
( Δ )
Η μαμά μου πήγε σ’ ένα διθέσιο σχολείο. Μία αίθουσα ήταν το Νηπιαγωγείο, είχε ροζ με πράσινα μικρά θρανία, μία σκηνή θεάτρου και άλλες δύο τάξεις, οι οποίες είχαν πράσινα θρανία και καρέκλες. Κάθε αίθουσα είχε τρεις τάξεις. Ο ένας δάσκαλος έκανε τις τρεις τάξεις μάθημα και ο άλλος τις άλλες τρεις. Τα μαθήματα ήταν : ανάγνωση, αριθμητική, γεωγραφία, φυσική, θρησκευτικά, ιστορία και γυμναστική. Οι μαθητές σεβόταν το δάσκαλο, δε μιλούσανε και όταν ένα παιδί δεν ήταν διαβασμένο, ο δάσκαλος το χτυπούσε με τη βέργα στα χέρια. Είχαν μεγάλη αυλή με κούνιες, σιντριβάνι και κιόσκι με κήπο που φρόντιζαν οι δάσκαλοι και οι μαθητές.
( Ε )
Τα σχολεία
Τα σχολεία ήτανε πολύ διαφορετικά από τώρα. Είχαν παρτέρια, δέντρα, θάμνους που τους φρόντιζαν οι μαθητές του σχολείου. Κάθε πρωί γινόταν η προσευχή, μετά γινόταν η έπαρση της σημαίας και μπαίνανε στις τάξεις. Ένα σχολείο δεν είχε τόσες πολλές αίθουσες όπως σήμερα. Τα χρόνια εκείνα οι δάσκαλοι ήταν αυστηροί, χτυπούσανε τους μαθητές με το παραμικρό. Η συνηθισμένη τιμωρία ήταν στο ένα ποδάρι στον πίνακα όρθιος. Τα χρόνια εκείνα το σχολείο λειτουργούσε και πρωί και απόγευμα. Επίσης ο δάσκαλος καθόταν μέσα στην αυλή του σχολείου, όπου υπήρχε σπίτι για το δάσκαλο.
Το πρόγραμμα
Το πρόγραμμα του σχολείου ήταν διαφορετικό. Υπήρχαν πιο λίγα μαθήματα και κάποια μαθήματα γινόταν στη φύση. Τις δουλειές του σχολείου τις κάνανε οι επιμελητές, που αλλάζανε κάθε βδομάδα. Στο τελείωμα του σχολείου γινότανε η υποστολή της σημαίας. Υποχρεωτικά λεγόταν ο Εθνικός Ύμνος. Η συμπεριφορά των μαθητών ήταν άψογη, υπήρχε σεβασμός προς τους δασκάλους και γενικά στους μεγαλύτερους. Κάθε Κυριακή τα παιδιά πήγαιναν στις εκκλησίες υποχρεωτικά και κάθε παιδί από κάθε τάξη έλεγε το Πάτερ Ημών και ένας το Πιστεύω. Γενικά όλες οι συνθήκες ήταν πολύ διαφορετικές από σήμερα.
