Παραγωγή Γραπτού Λόγου

Ασκήσεις

Άσκηση 1. σελ. 51

( Α )

” Η μετακίνηση ανθρώπων και πουλιών “

Παρατηρώντας την εικόνα αυτή σκέφτομαι τους ανθρώπους που είναι αναγκασμένοι να μετακινηθούν από την Επαρχία στην Αθήνα αναζητώντας καλύτερες συνθήκες ζωής, όπως εργασία. Τα συναισθήματα που μου προκαλεί αυτό είναι θλίψη και νοσταλγία, διότι αφήνουν τον τόπο τους με αποτέλεσμα αυτός σιγά σιγά να ερημώσει. Παρατηρώντας την εικόνα αυτή επίσης σκέφτομαι τα πουλιά που μετακινούνται από την μολυσμένη Αθήνα στην Επαρχία αναζητώντας οξυγόνο και καλύτερο περιβάλλον. Τα συναισθήματα που μου προκαλεί αυτό είναι χαρά, γιατί τα πουλιά βρίσκουν καλύτερο τόπο γι’ αυτά απ’ ότι είναι η Αθήνα.

( Β )

” Οι αντίθετοι δρόμοι “

Βλέποντας την εικόνα μου έρχονται διάφορες σκέψεις για το πως νιώθουν οι άνθρωποι αφήνοντας τον τόπο που μεγάλωσαν. Πηγαίνουν στην πρωτεύουσα για ένα καλύτερο αύριο, δηλαδή για ένα καλύτερο σπίτι, για δουλειά, ψυχαγωγία και για καλύτερη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Βλέποντας τα πουλιά να φεύγουν από τη μολυσμένη Αθήνα και να πηγαίνουν προς την επαρχία αναζητώντας σπίτι, τροφή και οξυγόνο.
Οι δρόμοι των πουλιών και των ανθρώπων είναι αντίθετοι, ανάλογοι με τις ανάγκες τους. Και οι δυο ψάχνουν για ένα καλύτερο αύριο.

( Γ )

” Τα χωριά ερημώνουν “

Βλέποντας κανείς αυτή τη γελοιογραφία καταλαβαίνει ότι τα τελευταία χρόνια οι περισσότεροι άνθρωποι που ζουν στα χωριά αναγκάζονται να τα εγκαταλείψουν αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο στις μεγάλες πόλεις. Στην ίδια εικόνα παρατηρούμε ότι καθώς οι άνθρωποι κατευθύνονται προς τις μεγάλες πόλεις, για να καλύψουν τις περισσότερες ανάγκες τους, τα πουλιά λόγο της μεγάλης ατμοσφαιρικής ρύπανσης αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στα χωριά.

( Δ )

” Ερημώνουν χωριά, γεμίζουν πόλεις “

Η γελοιογραφία αυτή μας προκαλεί λύπη, διότι οι άνθρωποι εγκαταλείπουν την επαρχία και πηγαίνουν στην πόλη ζητώντας καλύτερο μέλλον με περισσότερη τύχη, δουλειά και ανέσεις. Βέβαια οι πόλεις όπως ξέρουμε εκτός από τα πλεονεκτήματα έχουν και μειονεκτήματα. Τα καυσαέρια και τα εργοστάσια μολύνουν το περιβάλλον, έτσι ώστε πολλοί άνθρωποι να παθαίνουν δύσπνοια. Τα πουλιά μετακινούνται στην επαρχία για να βρουν τροφή και να ζήσουν στο καθαρό περιβάλλον.

Άσκηση 2. σελ. 52

• Διακοπή της ακτοπλοϊκής συγκοινωνίας Ηγουμενίτσας – Κέρκυρας.
• Κατάληψη της Νομαρχίας Τρικάλων από διαμαρτυρόμενους αγρότες.
• Επίσκεψη των γιατρών της « Ανοικτής Αγκαλιάς » στα ακριτικά νησιά.
• Προσπάθειες για την εξασφάλιση στέγης στους πρόσφυγες από το Ιράκ.
• Αντάμωμα των Ηπειρωτών στο Βοϊδομάτη.

Άσκηση 3. σελ. 53

κερδίζει, πρωτοαντικρίζεις, περπατήσεις, γνωρίσεις, γεμίζουν, εξερευνήσω, κατηφορίζω, χαρίζουν, πλημμυρίζει, συναντήσουν, συνεχίζει.

Άσκηση 4. σελ. 54

κερδισμένος, καμωμένος, ριγμένος, ανθισμένος, τρελαμένος, απλωμένος, χαρισμένος, πλημμυρισμένος, πιωμένος, βεβαιωμένος, αγαπημένος.

Άσκηση 5. σελ. 55

Το αειθαλές δέντρο είχε μια συνεχή συνομιλία με το διαφανές τόπι στον κήπο του πολυτελούς σπιτιού. Αυτοί οι δύο μιλούσαν για τη διαρκή φροντίδα που είχε το αφεντικό τους προς αυτά. Γι’ αυτό, όλα τα ζώα και τα αντικείμενα που υπήρχαν στον κήπο, έλεγαν πόσο καλός και επιεικής είναι.

Μία φορά κι έναν καιρό, σε ένα μακρινό δάσος, ζούσαν δύο μικροσκοπικά πλασματάκια. Ήταν δυο ξωτικά, μικρότερα από μία παλάμη, το καθένα, με πράσινα σκουφάκια και με τριμμένα παλιά ρούχα. Αυτό που ο καθένας θα πρόσεχε βλέποντάς τα, ήταν τα μυτερά τους και τα τεράστια καμπυλωτά φρύδια που είχαν.
Ζούσαν σε ένα ξύλινο σπιτάκι που ασπριζόταν, επάνω σε ένα καταπράσινο αειθαλές δέντρο. Η ζωή τους κυλούσε ήσυχα. Έτσι μια μέρα τα δύο ξωτικά αποφάσισαν να κάνουν ένα διεθνές ταξίδι. Μάζεψαν τα πράγματά τους και ξεκίνησαν για να γνωρίσουν τον κόσμο. Το ταξίδι τους ήταν συνεχής και κουραστικό. Σε μια στιγμή βρέθηκαν μπροστά από ένα πολυτελές ξενοδοχείο, πλησίασαν και μπήκανε μέσα. Εκεί τους υποδέχτηκε ο ρεσεπιονίστ και τους έδωσε αμέσως δωμάτιο. Τα ξωτικά έμειναν έκπληκτα από την πολυτέλεια που επικρατούσε στο χώρο. Όλα ήταν φανταστικά, αλλά αυτό που τους τράβηξε περισσότερο την προσοχή τους ήταν μια διαφανές μπάλα που λαμπίριζε σαν διαμάντι. Όλη τη νύχτα τα ξωτικά έκαναν βόλτες στους διαδρόμους, δημιουργώντας φασαρία. Ο ξενοδόχος πολύ επιεικής τους κάλεσε στο γραφείο του, το επόμενο πρωί και τους ζήτησε να αποχωρήσουν από το ξενοδοχείο, γιατί είχαν αναστατώσει τους πελάτες. Έτσι τα ξωτικά συνέχισαν το ταξίδι τους σε άλλα μέρη, ελπίζοντας να βρουν ένα καλύτερο μέρος που να τους ταιριάζει.

Μια φορά κι έναν καιρό στην αυλή ενός πολυτελούς σπιτιού, ζούσαν δύο καλοί φίλοι. ένα διαφανές μπουκάλι και ένα αειθαλές δέντρο. Η συζήτησή τους ήταν σοβαρή και διαρκής και αφορούσε το δέντρο.
– Ω! μα γιατί κι εγώ δεν μπορώ να ρίξω τα φύλλα μου; Θα ήθελα πολύ κι εγώ να αλλάξω το φύλλωμά μου σαν κάποια άλλα δέντρα.
– Τι λες τώρα; Το φύλλωμά σου είναι υπέροχο. Άλλα δέντρα παρακαλούν να έχουν τα καταπράσινα, πυκνά φύλλα. Εκείνα μένουν γυμνά μες στον κρύο χειμώνα.
– Μα ….;
– Δεν υπάρχει μα, δεν πρέπει να στεναχωριέσαι καθόλου.
Το δέντρο σώπασε για λίγο. Σκέφτηκε καλά όσα του είπε ο φίλος του και του απάντησε:
– Ίσως να έχεις δίκιο, ίσως να στενοχωριέμαι άδικα χωρίς να υπάρχει λόγος. Σε ευχαριστώ πάντως για όλα όσα χρήσιμα μου είπες.
– Παρακαλώ, δεν ήταν τίποτα. Πάμε να μάθουμε στις ειδήσεις για τη σύσκεψη που θα πραγματοποιούσε η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή για την τιμωρία ενός αθλητή της Άρσης Βαρών που έκανε χρήση απαγορευμένων ουσιών. Θα έρθεις;
– Βεβαίως.
Σε λίγο άκουσαν την φωνή μιας κοπέλας να λέει: « Φαίνεται πως η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή ήταν πολύ επιεικής στην τιμωρία του αθλητή. Η απόφαση πάρθηκε μετά από μία συνεχής και πολύωρη συζήτηση με πολλή φασαρία και διαφωνίες ».
– Πάμε να ξεκουραστούμε. Θα τα πούμε ξανά αύριο φίλε μου, μπουκάλι.
Ξημέρωσε μία όμορφη, ηλιόλουστη μέρα, όμως το μπουκάλι είχε εξαφανιστεί. Απαρηγόρητο το δέντρο άρχισε να ψάχνει παντού, όμως πουθενά δεν το βρήκε. Λυπημένος και δίχως το φίλο του, σκεφτόταν τι κακό μπορεί να του συμβεί. Απ’ την άλλη το μπουκάλι ταξίδευε σε μία γαλήνια, καταγάλανη θάλασσα, παρέα με ένα χαρτί χωρίς να σκεφτεί το φίλο του. Όταν γύρισε μετά από περίπου τέσσερις μέρες και είδε λυπημένο το φίλο του, στεναχωρήθηκε πολύ και μετάνιωσε που δεν του είχε ειδοποιήσει. Όμως πριν καλά καλά νυχτώσει πήγε χαιρέτησε και μίλησε το φίλο του για το λάθος του. Μετά από αυτό, οι δύο φίλοι άρχισαν να συζητούν χαρούμενοι κι αγαπημένοι.

Το διαφανές φάντασμα ρώτησε το αειθαλές δέντρο προς τα που είναι το διεθνές στοιχειωμένο κάστρο. Το δέντρο όμως δεν ήξερε κι έτσι το διαφανές φάντασμα κατέληξε σε πολυτελές ξενοδοχείο. Ο ιδιοκτήτης τρόμαξε, τόσο πολύ που έπαθε καρδιά και από τότε το πολυτελές ξενοδοχείο έμεινε στο φάντασμα. Εκείνο ήταν πολύ επιεικής με τους πελάτες και έτσι κανείς δεν τρόμαξε ποτέ ξανά.

Άσκηση 7. σελ. 57

Στα παλιά τα χρόνια οι αγρότες χρησιμοποιούσαν πρωτόγονα μηχανήματα για να « ραβδίσουν », όπως έλεγαν τις ελιές και να κάνουν τον καρπό τους να πέσει στη γη χωρίς να ζουλιχτεί και να ταλαιπωρηθεί. Εννοείται ότι, πριν ξεκινήσει το ράβδισμα, είχαν στρώσει το χωράφι με τα ειδικά δίχτυα και είχαν προμηθευτεί υφασμάτινα σακιά ή τελάρα για να τον αποθηκεύσουν. Μετά τον μετέφεραν στο ελαιοτριβείο. Εκεί πλενόταν και καθαριζόταν από τα φύλλα και κατόπιν αλεθόταν.

Άσκηση 8. σελ. 58

( Α )

Μια ηλιόλουστη μέρα αποφασίσαμε με την οικογένειά μου να φύγουμε από τους καθημερινούς ρυθμούς της πολύβουης πόλης μας και να πάμε μια τετραήμερη εκδρομή στην εξοχή. Προτιμήσαμε να επισκεφτούμε, καθώς και να γνωρίσουμε από κοντά τον Νομό Αργολίδας και ένα ορεινό χωριό κοντά στο Ναύπλιο. Μετά από ένα διαρκή ταξίδι , φτάσαμε στον προορισμό μας και κατεβήκαμε από το αυτοκίνητο.
Ο χρυσός ήλιος μόλις είχε αρχίσει να ξεπροβάλλει από τον ορίζοντα, καθαρός και σιγανός αέρας ανέμιζε τα μαλλιά μας. Περνούσε μέσα από τα δέντρα και άφηνε πίσω του ένα σιγανό θρόισμα των φύλλων. Οι ασημένιες ελιές έλαμπαν μπροστά στις ακτίνες του ήλιου και έκαναν μία αντανάκλαση στην μικρή λιμνούλα που βρισκόταν απέναντί τους. Τα λουλούδια με την μεθυστική μυρωδιά τους πλημμύριζαν τον αέρα και μαζί με τα πουλιά δημιουργούσαν μία απολαυστική, παραδεισένια ατμόσφαιρα. Η γλυκιά μελωδία της φύσης μας έκανε να ξεχάσουμε τα άχαρα και μολυσμένα πρωινά της πόλης μας.
Το χωριό ριζωμένο στην πλαγιά του βουνού. Ένα παραδοσιακό, πετρόχτιστο ξενοδοχείο μας περίμενε. Η θέα ήταν μαγευτική. Τα θαμπωμένα μάτια μας ταξίδευαν ελεύθερα όσο πιο μακριά μπορούσαν για να χαρούν τον παραμυθένιο τόπο που βρισκόμασταν. Όλοι οι άνθρωποι εκεί ήταν ήρεμοι, γαλήνιοι, απλοί και με ένα φωτεινό χαμόγελο που σε έκανε να νιώθεις ευπρόσδεκτος στο χωριό. Γίναμε φίλοι με αρκετούς θα έλεγα κατοίκους, σχεδόν με όλο το χωριό. Μας ξενάγησαν στην περιοχή και μας κάλεσαν να δούμε και να περπατήσουμε στα στενά και δύσβατα μονοπάτια με άνεση και ασφάλεια. Το τρεχούμενο νερό που κυλούσε ορμητικά από τα βράχια ήταν καθαρό, παγωμένο και κρυστάλλινο. Δεν μπορούσε να συγκριθεί με το δικό μας. Τίποτα αλήθεια δεν μπορεί να συγκριθεί μ’ αυτό το τοπίο.
Επιστρέφοντας διάφορες σκέψεις χόρευαν μέσα στο μυαλό μου. Πόσο ωραία θα ήταν να ζούσαμε σ’ αυτό το παραδεισένιο τοπίο, μακριά από τα καυσαέρια και τα τσιμεντένια κλουβιά της Αλεξάνδρειας. Αυτή η εκδρομή θα μου μείνει αξέχαστη και θα ήθελε να επισκεφτώ ξανά αυτό το καταπληκτικό μέρος!!!

( Β )

Το περασμένο καλοκαίρι οι γονείς μου αποφάσισαν να πάμε λίγες μέρες στην Κρήτη για να επισκεφτούμε μία φίλη της μαμάς, που έμενε σ’ ένα μικρό χωριό του Νομού Ηρακλείου.
Ξεκινήσαμε βραδάκι με το αυτοκίνητο όλη η οικογένεια και σε μία ώρα φτάσαμε στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Ο μπαμπάς έβαλε το αυτοκίνητο μέσα στο καράβι και ύστερα ανεβήκαμε όλοι μαζί επάνω. Δείξαμε τα εισιτήριά μας και ένας κύριος μας έδειξε την καμπίνα. Επειδή ήταν αργά κοιμηθήκαμε και ξυπνήσαμε το πρωί λίγο πριν μπει το καράβι στο λιμάνι του Ηρακλείου. Ο χρυσός ήλιος έλαμπε ψηλά στον ουρανό και στα πρόσωπά μας έλαμπε ένα φωτεινό χαμόγελο.
Σε λίγη ώρα είχαμε κατεβεί από το καράβι και με το αυτοκίνητο πήραμε το δρόμο για το χωριό. Καθώς βγαίναμε από την πόλη βλέπαμε παντού δεξιά και αριστερά χωράφια γεμάτα με ασημένιες ελιές. Η διαδρομή ήταν μαγευτική! Ο δρόμος περνούσε πότε πότε κοντά από την καταγάλανη θάλασσα που ήταν ήρεμη σαν λάδι και πότε ανάμεσα από τα χωράφια με θάμνους και αγριολούλουδα.
Ύστερα από αρκετή ώρα και αφού περάσαμε από πολλά χωριά με χαμηλά σπίτια, συναντήσαμε μία ταμπέλα που έγραφε Γεράκι. Αυτό ήταν το χωριό που ψάχναμε. Επιτέλους φτάσαμε. Τα σπίτια του ήταν ασπρισμένα και οι αυλές τους γεμάτες λουλούδια, πορτοκαλιές και λεμονιές. Τα πουλιά πετούσαν από δέντρο σε δέντρο κελαηδώντας και κάπου κάπου κοντά ακουγόταν το τραγούδι από τα τζιτζίκια που ήταν κρυμμένα στα κλαδιά των ελιών.
Η γλυκιά αυτή μελωδία της φύσης θα μου μείνει αξέχαστη. Με ελαφρύ βήμα κατεβήκαμε από το αυτοκίνητο και προχωρήσαμε στο στενό δρομάκι. Οι φίλοι μας μόλις μας είδαν έτρεξαν να μας υποδεχτούν, ενώ από την ανοιχτή πόρτα του σπιτιού οι μυρωδιές από τα ψητά αρνιά και τα γλυκά σκαλτσούνια, πλημμύριζαν τον αέρα. Ήταν όλα πολύ όμορφα και δεν θα ξεχάσω πόσο ωραία περάσαμε κοντά στην καταπράσινη φύση. Μακάρι να μπορέσουμε να ξαναπάμε.

( Γ )

Την Κυριακή το πρωί ξεκινήσαμε με τον πατέρα μου και τη μητέρα μου για μια εκδρομή στην εξοχή. Το αυτοκίνητο του πατέρα μου έτρεχε στο δημόσιο δρόμο με αρκετά μεγάλη ταχύτητα, μα μόλις βγήκαμε έξω από την πόλη, ο πατέρας την ελάττωσε και όλοι μας κρεμαστήκαμε στο παράθυρο. Θαύμαζα τις ομορφιές που απλωνόταν μπροστά μας.
Δεξιά και αριστερά από τον δρόμο υπήρχαν τεράστια δέντρα καταπράσινα, με κλαδιά που λύγιζαν πάνω από το αυτοκίνητο και έμοιαζαν σαν να δημιουργούσαν μία ατελείωτη σήραγγα. Η έκτασή του φαινόταν τεράστια και οι μυρωδιές από τα πολύχρωμα και χρυσαφένια από το φως του ήλιου λουλούδια, πλημμύριζαν τον αέρα. Ο πατέρας σταμάτησε και εμείς κατεβήκαμε για να θαυμάσουμε τη θαυμάσια θέα.
Μέσα στον χλοερό αγρό έβοσκαν και έτρεχαν περήφανα, μερικά γεροδεμένα άλογα. Φαινόταν τόσο ξένοιαστα και χαρούμενα και η αισιοδοξία τους αυτή μεταδόθηκε και σε μας τους ίδιους.
Πιο κάτω απλωνόταν μπροστά μας μία πελώρια έκταση με παπαρούνες, που έδινε την εντύπωση ενός κατακόκκινου χαλιού. Λίγο πιο κάτω, υψωνόταν ένα πελώριο βουνό, καταπράσινο, που στους πρόποδές του σκαρφάλωναν τα μικρά κάτασπρα σπιτάκια ενός ορεινού χωριού. Κοντά διακρινόταν άσπρα μικρά πρόβατα που έβοσκαν γύρω από το βοσκό τους, που έπαιζε γλυκά την φλογέρα του.
Το αυτοκίνητο συνέχισε την διαδρομή του. Περνούσαμε μπροστά από χωράφια, μέσα από τα οποία μας χαιρετούσαν χαρούμενα και εγκάρδια οι αγρότες. Σε λίγο φθάσαμε στην περιοχή που άρχιζε το δάσος. Ήταν ένα μικρό, καταπράσινο δασάκι, που χάριζε στους ανθρώπους την χαρά, την ξεγνοιασιά και την πολύτιμη υγεία. Τριγυρίσαμε ανάμεσα στα δέντρα, κόψαμε αγριολούλουδα, παίξαμε διάφορα παιχνίδια με κάποια παιδιά που έμεναν στο ορεινό χωριό και ακούσαμε το μελωδικό τραγούδι των πουλιών και επίσης θαυμάσαμε την γαλήνια φύση.
Όταν πια το μεσημέρι έφθασε και ο ήλιος άρχισε να καίει περισσότερο, πήραμε το δρόμο της επιστροφής χαρούμενοι, γιατί περάσαμε ένα ευχάριστο πρωινό μέσα στην εξοχή.

( Δ )

Το περασμένο Σαββατοκύριακο το πέρασα στο Λουτράκι. Είναι ένα μικρό χωριό που βρίσκεται στο Νομό Πέλλας, στις πλαγιές του βουνού Βόρρας. Έχει αναπτυχθεί πολύ τουριστικά αυτά τα χρόνια.
Το πρωί του Σαββάτου, ανήμερα των Θεοφανίων, ξεκινήσαμε από την πόλη μας μαζί με κάποιες άλλες φιλικές οικογένειες. Περάσαμε τον κάμπο των Γιαννιτσών και ύστερα δύο – τρία μικρά χωριά. Με θαμπωμένα μάτια παρακολουθούσα την πανέμορφη διαδρομή. Καθώς φτάναμε βλέπαμε τις χιονισμένες κορυφές του βουνού, οι οποίες γυάλιζαν από το φως του χρυσού ήλιου. Το χαμόγελό μου ήταν φωτεινό από χαρά αλλά η καρδιά μου φτερούγιζε από αγωνία.
Όταν φτάσαμε στις ιαματικές πηγές, στις οποίες είχαμε προγραμματίσει να πάμε, κάναμε μια βόλτα στο δάσος που υπήρχε. Ακούγαμε την γλυκιά μελωδία των πουλιών και χαζεύαμε ώρες ατελείωτες το τοπίο.
Το βήμα μας ελαφρύ. Τα λουλούδια με τις μυρωδιές τους πλημμύριζαν τον αέρα. Λίγο πιο μετά ανεβήκαμε σε μία σκοτεινή σπηλιά με πολλές νυχτερίδες. Στην αρχή φοβήθηκα, όμως μετά με ηρέμησε το βλέμμα του ξεναγού. Μέσα σ’ αυτήν υπήρχε μία μεγάλη τρύπα όμως το νερό δεν περνούσε από μέσα.
Στο τέλος κάναμε μπάνιο στις φυσικές πισίνες, κάτω από τους καταρράκτες. Αυτά τα νερά είναι ιαματικά και θεραπεύουν σχεδόν όλους τους πόνους σου, γι’ αυτό κι εκείνο το μέρος ήταν γεμάτο κόσμο. Πέρασα πάρα πολύ όμορφα στις πηγές. Μετά το μπάνιο μας γυρίσαμε στον ξενώνα, στον οποίον θα μέναμε.
Την Κυριακή γυρίσαμε ξανά στην Αλεξάνδρεια. Πολλές σκέψεις μου έμπαιναν στο μυαλό. Σκεφτόμουν τις ομορφιές που κρύβει η Ελλάδα, αλλά και πολλούς τόπους που δεν είναι ανεπτυγμένοι.

Άσκηση 9. σελ. 59

( Α )

Όλο και περισσότεροι κάτοικοι εγκαταλείπουν τις μεγαλουπόλεις κι επιστρέφουν στην καταπράσινη ύπαιθρο. Αναζητούν τον καθαρό αέρα των λόφων, τις απολαυστικές παραλίες, τους γόνιμους αγρούς, την ηρεμία της ζωής μακριά από το θόρυβο. Μετά από τις πολύβουες πόλεις, όπου οι κάτοικοι ζουν ασφυκτικά, τα αραιοκατοικημένα χωριά φαντάζουν στα μάτια τους σαν σύγχρονος παράδεισος. Η πυκνή, πεδινή βλάστηση που θα δουν, οι ανοιχτόκαρδοι άνθρωποι που θα γνωρίσουν, οι νόστιμοι μεζέδες που θα δοκιμάσουν, οι περίπατοι που θα κάνουν, καθετί μπορεί να τους χαρίσει μια νέα αρχή. Δεν πρέπει μάλιστα να ξεχνάμε ότι οι γεωργικοί μέθοδοι καλλιέργειας και τα μέσα μεταφορών έχουν διευκολύνει πολύ την εργατική αγροτική ζωή.

( Β )

Όλο και περισσότεροι εργατικοί κάτοικοι εγκαταλείπουν τις πολύβουες μεγαλουπόλεις κι επιστρέφουν στην γόνιμη και εύφορη ύπαιθρο. Αναζητούν τους καταπράσινους και εύφορους λόφους, τις καθαρές και ήρεμες παραλίες, τους πεδινούς αγρούς, την ζωή μακριά από τον ενοχλητικό θόρυβο. Μετά από τις πόλεις, όπου οι ανοιχτόκαρδοι κάτοικοι ζουν ασφυκτικά, τα ορεινά χωριά φαντάζουν στα μάτια τους σαν απολαυστικός παράδεισος. Η αυτοφυής βλάστηση που θα δουν, οι άνθρωποι που θα γνωρίσουν, οι νόστιμοι και ορεκτικοί μεζέδες που θα δοκιμάσουν, οι γρήγοροι περίπατοι που θα κάνουν, καθετί καινούργιο μπορεί να τους χαρίσει μια νέα όμορφη αρχή. Δεν πρέπει μάλιστα να ξεχνάμε ότι οι γεωργικοί μέθοδοι καλλιέργειας και τα σύγχρονα μέσα μεταφοράς έχουν διευκολύνει πολύ την αγροτική ζωή.

( Γ )

Όλο και περισσότεροι εργατικοί κάτοικοι εγκαταλείπουν τις σύγχρονες μεγαλουπόλεις κι επιστρέφουν στην εύφορη και καταπράσινη ύπαιθρο. Αναζητούν τους ορεινούς και πυκνούς λόφους, τις ήρεμες και καθαρές παραλίες, τους πεδινούς και γόνιμους αγρούς, την καινούργια ζωή μακριά από το θόρυβο. Μετά από τις πολύβουες πόλεις, όπου οι κάτοικοι ζουν ασφυκτικά, τα μικρά χωριά φαντάζουν στα μάτια τους σαν παράδεισος. Η άγρια βλάστηση που θα δουν, οι ανοιχτόκαρδοι άνθρωποι που θα γνωρίσουν, οι νόστιμοι και παραδοσιακοί μεζέδες που θα δοκιμάσουν, οι γρήγοροι περίπατοι που θα κάνουν, καθετί μπορεί να τους χαρίσει μια απολαυστική νέα αρχή. Δεν πρέπει μάλιστα να ξεχνάμε ότι οι γεωργικοί μέθοδοι καλλιέργειας και τα σύγχρονα μέσα μεταφοράς έχουν διευκολύνει πολύ την αγροτική και κτηνοτροφική ζωή.

( Δ )

Όλο και περισσότεροι εργατικοί κάτοικοι εγκαταλείπουν τις πολύβουες και μολυσμένες μεγαλουπόλεις κι επιστρέφουν στην αραιοκατοικημένη και πεδινή ύπαιθρο. Αναζητούν τους καταπράσινους λόφους, τις καθαρές παραλίες, τους πυκνούς και γόνιμους αγρούς, την ήρεμη ζωή μακριά από το θόρυβο. Μετά από τις μεγάλες πόλεις, όπου οι κάτοικοι ζουν ασφυκτικά, τα ορεινά χωριά φαντάζουν στα μάτια τους σαν παράδεισος. Η άγρια και αυτοφυή βλάστηση που θα δουν, οι καινούργιοι και ανοιχτόκαρδοι άνθρωποι που θα γνωρίσουν, οι νόστιμοι και απολαυστικοί μεζέδες που θα δοκιμάσουν, οι περίπατοι που θα κάνουν, καθετί μπορεί να τους χαρίσει μια νέα αρχή. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι οι σύγχρονοι μέθοδοι καλλιέργειας και τα σύγχρονα μέσα μεταφοράς έχουν διευκολύνει πολύ την αγροτική ζωή.

Άσκηση 10. σελ. 60

Μ Ε Λ Ι
Ε Λ Α Ι Ω Ν Α Σ
Λ Ε Υ Κ Ο
Τ Σ Ο Μ Π Α Ν Η
Ε Σ Π Ε Ρ Ι Δ Ο Ε Ι Δ Η
Μ Α Σ Τ Ι Χ Α
Ι Θ Α Κ Η

Quiz

In school