Ψηφιακό Σχολείο

Συνδέσεις

Γραμματικό φαινόμενο



Παραγωγή Γραπτού Λόγου



Ασκήσεις

Άσκηση 1. σελ. 29

είδη σπιτιών χαρακτηριστικά σπιτιών
ρετιρέ ανακαινισμένο
οροφοδιαμέρισμα εντοιχισμένη κουζίνα
νεοκλασικό προνομιούχο
μεζονέτα διαμπερές
δώμα « WC » (βεσέ)
στούντιο αυτόνομη θέρμανση
διατηρητέα κεντρική θέρμανση
  A/C (ερκοντίσιον)
  νυχτερινό ρεύμα
  κεραμοσκεπή
Γαλλικές Αγγλικές Ιταλικά
ρετιρέ « WC » (βεσέ) στούντιο
μεζονέτα A/C (ερκοντίσιον)  

Άσκηση 4. σελ. 30

Απόλυτα αριθμητικά Τακτικά αριθμητικά Πολλαπλασιαστικά αριθμητικά Αναλογικά αριθμητικά Περιληπτικά αριθμητικά
πέντε πέμπτος πενταπλός πενταπλάσιος πεντάδα
τρία τρίτος τριπλός τριπλάσιος τριάδα
δύο δεύτερος διπλός διπλάσιος δυάδα

Άσκηση 5. σελ. 31

τ.μ. : τετραγωνικά μέτρα
2υ/δ : δύο υπνοδωμάτια
2ου ορόφου : το διαμέρισμα βρίσκεται στο δεύτερο όροφο

Άσκηση 7. Σελ. 31

Εξερευνήστε τη γειτονιά σας

Το σχολείο μας βρίσκεται στο κέντρο της Αλεξάνδρειας, στην οδό Ν. Ευαγγελά 13. Η οδός αυτή βρίσκεται στην δυτική πλευρά του σχολείου. Στη βόρεια πλευρά του βρίσκεται η οδός Ταγματάρχη Γεωργούλη, στην ανατολική η οδός Μακεδονομάχων και στη νότια πλευρά του η οδός Θεμιστοκλή Σοφούλη.
Οδός Μακεδονομάχων: δόθηκε το όνομα αυτό για να θυμόμαστε πάντα όλους αυτούς που δώσανε τη ζωή τους, για την απελευθέρωση της Μακεδονίας από τους κατακτητές. Οι απώλειες συνολικά έφτασαν ( ίσως και να ξεπέρασαν ) τους 2.000 ανθρώπους, ανάμεσα σ’ αυτούς αξιωματικοί του ελληνικού στρατού, αρχηγοί αντάρτικων σωμάτων, ιδιώτες αρχηγοί αντάρτικων σωμάτων, οπλαρχηγοί και ομαδάρχες αντάρτικων σωμάτων, αντάρτες, πράκτορες και πολλοί άοπλοι Έλληνες.
Οδός Νικολάου Ευαγγελά: Ο Νικόλαος Ευαγγελάς διετέλεσε γραμματέας της κοινότητας του Γιδά, από το 1939 – 1944. Η καταγωγή ήταν από το Πλατύστομο Λαμίας, γεννηθείς το 1910. Τελειόφοιτος του Σχολαρχείου Λαμίας. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, λόγω των ‘’δεξιών ΄΄ του φρονημάτων συνελήφθηκε από τους κομμουνιστές αντάρτες, οι οποίοι τον εκτέλεσαν στις 17 Ιανουαρίου του 1944 στη Βεργίνα.
Οδός Θεμιστοκλή Σοφούλη: Ο Θεμιστοκλής Σοφούλης, ο πιο σπουδαίος Σαμιώτης πολιτικός της νεώτερης Σάμου, γεννήθηκε στο Πάνω Βαθύ στα 1862. Ο πατέρας του λεγόταν Παναγιώτης και ήταν μεγαλέμπορος. Σαν έβγαλε το Πυθαγόρειο Γυμνάσιο Σάμου γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου σπούδασε Φιλοσοφία και Αρχαιολογία. Συνέχισε ύστερα τις σπουδές του στη Γερμανία και έγινε Υφηγητής της Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Μαζί με τον Καββαδία διεύθυνε τις πρώτες ανασκαφές του Ηραίου Σάμου στις αρχές του 1900.
Σαραντάρης πια, άγνωστο για ποιό λόγο, παράτησε την καριέρα του και ανακατεύτηκε στην Πολιτική. Ίδρυσε νέο Κόμμα, με το όνομα Προοδευτικό και αγωνίστηκε σκληρά για την αναστήλωση των καταπατημένων Προνομίων και την ανύψωση της πολιτικής ζωής του τόπου.
Αντέδρασε πολύ στις αυθαίρετες και αντεθνικές ενέργειες του Ηγεμόνα Κοπάση. Πρωτοστάτησε στο Κίνημα του 1908 ( Κοπασικά, 12 Μαΐου ) και για τούτο καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο.
Στα μισά του Σεπτέμβρη 1912, αρχηγός ενόπλων Σαμίων και άλλων επαναστατών νίκησε τον Τούρκικο στρατό στη μάχη του Μπαϊρακτάρη. Αποτέλεσμα της μάχης αυτής ήταν η αποχώρηση του Τούρκικου Στρατού, που, αντίθετα με τα Προνόμια, έμενε στη Σάμο. Και την 11 του Νοέμβρη της ίδιας χρονιάς, κήρυξε ως Πρόεδρος της Σαμιακής Εθνοσυνέλευσης, την Ένωση της Σάμου με την Ελλάδα.
Εξακολούθησε την Πολιτική και ύστερα από την Ένωση. Ήταν στενός συνεργάτης του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Έγινε Πρόεδρος της Ελληνικής Βουλής, Υπουργός Στρατιωτικών και άλλων Υπουργείων και τέλος Πρωθυπουργός.
Πέθανε το 1949.
Η Σάμος, εκτιμώντας τις Υπηρεσίες που πρόσφερε στην Πατρίδα, του έστησε μαρμάρινη προτομή, ανάμεσα στο κτίριο της Σαμιώτικης Βουλής και τον Άγιο Σπυρίδωνα.
Οδός Ταγματάρχη Γεωργούλη: Τχης ( ΠΖ) Γεωργούλης Νικόλαος, Διοικητής Τάγματος, στο 9ο Τάγμα Ευζώνων. Το Τάγμα ανήκε στο 1ο Σύνταγμα Ευζώνων της 6ης Μεραρχίας. Η επιστράτευση του Τάγματος έγινε στα Τρίκαλα από 17/9 – 4/10/1912. Ο Ταγματάρχης σκοτώθηκε στις 19/10/1912 νότια του υψώματος Παληό, στη μάχη για την απελευθέρωση των Γιαννιτσών.

ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΕΥΘ. ΓΕΩΡΓΟΥΛΗΣ

Παιδί της Αρκαδικής γης. Από το Στάδιο της Τεγέας που τότε λεγόταν Αχούρια.
Σύμφωνα με τον ιστοριογράφο της οικογένειας Γεωργούλη, Πάνο Ηλία Γεωργούλη, ο Ταγματάρχης γεννήθηκε την 6-2-1860. Η Στρατιωτική επετηρίδα του έτους 1910 (σελ. 52) αναφέρει σαν ημερομηνία γέννησης του την 9-8-1859.
Κατατάχθηκε στα στρατό την 1/8/ 1880 και σπούδασε στη σχολή υπαξιωματικών Κέρκυρας από την οποία βγήκε με το βαθμό του ανθυπολοχαγού την 22/9/ 1885.
Έγινε υπολοχαγός την 21/10/1896 και λοχαγός την 21/6/1901.
Την 29/7/1901 παντρεύτηκε την Ολυμπία, κόρη Βασιλείου Καλή, εμπόρου από το Αργός, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον Ευθύμιο (3-8-1902), που βρίσκεται ακόμα και ζωή σήμερα σε ηλικία 91 χρόνων, καν το Βασίλη (18-11-1905) που πέθανε πριν από ένα χρόνο. Ένα τρίτο παιδί του πέθανε σε ηλικία μόλις λίγων μηνών.
Ο Νικόλαος Γεωργούλης απετέλεσε αληθινό κόσμημα του ελληνικού στρατεύματος, με αποτέλεσμα να παρασημοφορηθεί για τις έξοχες ηθικές και στρατιωτικές αρετές του με τον Αργυρό Σταυρό του Σωτήρα την 24-3-1908. Το παράσημο υπάρχει ακόμα και σήμερα.
Την 1/7/1910 έγινε Ταγματάρχης.
Με την επιστράτευση, το Σεπτέμβριο του 1912, ο Γεωργούλης διατάχτηκε να μεταβεί στα Τρίκαλα και να εποπτεύσει στη συγκρότηση του 9ου ευζωνικού τάγματος της 6ης Μεραρχίας, στο οποίο να τεθεί διοικητής.
Αποχαιρέτησε τα ανήλικα παιδιά του, 10 και 7 χρόνων, σε κεντρικό καφενείο της Αθήνας.
« Πάω να φέρω πίσω το 21 » είπε.
Ο πόλεμος κηρύχθηκε στις 5/10/ 1912. Το φρόνημα του ηρωικού αξιωματικού πέρασε μέσα στις προσωπικές του επιστολές, που έστελνε στα παιδιά του σε κάθε σταμάτημα του τάγματος για μια σύντομη ανάσα.
Στην ηρωική του πορεία προς τη Θεσσαλονίκη ο ταγματάρχης αρρώστησε από πνευμονία. Οι γιατροί τον συμβούλεψαν να επιστρέψει για νοσηλεία στα Τρίκαλα• εκείνος αρνήθηκε.
Στα Γιαννιτσά η κύρια αμυντική γραμμή των Τούρκων βρίσκεται στην Αξό και υποστηρίζεται στα νώτα από ισχυρότατο πυροβολικό στην περιοχή βόρεια της πόλης, όπου είναι το νεκροταφείο.
Η μάχη θα κριθεί αν οι εύζωνοι του 9ου τάγματος, που εξορμούν από την πλευρά του Πάικου όρους στη γραμμή Αχλαδοχώρι – Αμπελιές προς Πενταπλάτανο κατορθώσουν να πάρουν τα πυροβόλα των Τούρκων.
Ο Γεωργούλης εκτεθειμένος στα καταιγιστικά πυρά του εχθρού και μετά το θάνατο του το άλογο του αφηνιασμένο τρέχει στους λόφους.
Το τάγμα των Αετών συμπληρώνει το έργο του με διοικητή τον αντισυνταγματάρχη Παπαδόπουλο.
Οι Τούρκοι χάνοντας την υποστήριξη του πυροβολικού τους αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι περικυκλώνονται.
Ο πανικός δεν αργεί να έλθει. Πολύ πρωί της 20/10/1912 έχει ολοκληρωθεί η διάλυση και άτακτη φυγή του εχθρού προς Θεσσαλονίκη.
Ο ελληνικός στρατός θα προελάσει, μετά την απελευθέρωση των Γιαννιτσών, προς την πρωτεύουσα της Μακεδονίας, ενώ ο εχθρός θα συνθηκολογήσει.
Κατά την πανηγυρική είσοδο του στρατού στη Θεσσαλονίκη προηγούνται τα ευζωνικά τάγματα τιμής ένεκεν. Μπροστά το άλογο του Ταγματάρχη Γεωργούλη με κρεμασμένο το σπαθί χωρίς τον καβαλάρη.
Ο ήρωας μεταφέρθηκε μαζί με τους άλλους νεκρούς μπροστά στο Ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου, τη Μητρόπολη των Γιαννιτσών, όπου έγινε η περιποίηση τους από τις γυναίκες της πόλης και από εκεί στο νεκροταφείο της πόλης.

Μετά από 2-3 χρόνια τα οστά του μεταφέρθηκαν στο νεκροταφείο του χωριού του, τ’ Αχούρια της Τεγέας, όπου και ετάφησαν.
Το όνομα του επίσης υπάρχει σε αρκετούς δρόμους, εκτός από τα Γιαννιτσά, όπως στην Κατερίνη, την Αλεξάνδρεια και βέβαια στο χωριό του το Στάδιο (Αχούρια) της Τεγέας.
Πηγές : Ιστορικά και Λαογραφικά Θέματα της Εταιρείας Γιαννιτσών ” Ο ΦΙΛΙΠΠΟΣ “

Οδός Δημητρίου Βετσόπουλου: Ο Δημήτριος Βετσόπουλος γεννήθηκε στην Περσόγιαννη Ιωαννίνων, το 1885 και πέθανε στις 1-11-1972. Σπούδασε γιατρός στη Γαλλία και υπηρέτησε στρατιώτης στο Γαλλικό στρατό στη Θεσσαλονίκη. Εκεί γνώρισε την πρώτη του γυναίκα γαλλίδα νοσοκόμα. Υπήρξε και δεύτερος γάμος, όπου απέκτησε δύο κόρες, την Μαίρη και την Αννούλα. Στο Γιδά εγκαταστάθηκε το 1918, στο κονάκι του Τούρκου μπέη Σεφίκ πασά. Ο Βετσόπουλος εργάστηκε ως γιατρός στο Ρουμλούκι, κρατώντας πιστά τον όρκο του Ιπποκράτη. Η αμοιβή του για τις υπηρεσίες που πρόσφερε ήταν ένα σακί σιτάρι το χρόνο για κάθε οικογένεια. Αργότερα, με εντολή της Γενικής Διοίκησης Θεσσαλονίκης τον πλήρωνε η κοινότητα Γιδά, 8.000 δρχ. το χρόνο. Εξελέγει Δήμαρχος από το 1955 ως το 1959 και από το 1964 ως το 1967, οπότε παύτηκε. Ο Δήμος Αλεξάνδρειας αναγνωρίζοντας την πεντηκονταετή προσφορά του στην πόλη και την ευρύτερη περιοχή του Ρουμλουκιού, τον τίμησε στις 20 Νοεμβρίου 1974 μετονομάζοντας την κεντρικότερη οδό της πόλης, από Βασιλέως Γεωργίου Α΄, σε οδό Δημητρίου Βετσόπουλου. Η ελληνική κυβέρνηση τον τίμησε με την απονομή του Χρυσού Σταυρού του Τάγματος Γεωργίου. ( πηγές: ΓΙΔΑΣ – ΑΝΘΡΩΠΟΙ – ΤΟΠΙΑ Γεώργιος Θ. Ντελιόπουλος συλλέκτης λαογραφικού υλικού ).

Δείτε επιπλέον