 |
 |
 |
 |
Λαογραφικός και Εκπολιτιστικός Σύλλογος
των εκ Σερβίων Κοζάνης καταγόμενων κατοίκων
Αλεξανδρείας και Περιχώρων
“Ο Αμάραντος”
Διεύθυνση : ΠΛΑΤΕΙΑ ΟΣΕ
Τηλέφωνο: 2333026035
Ο Σύλλογος των Σερβιωτών Κοζάνης ιδρύθηκε το 1982 και τα μέλη του προέρχονται από τα χωριά της περιοχής Σερβίων Κοζάνης ( Πλατανόρευμα Καστανιά , Ελάτη ,Τριγωνικό , Μ.εταξά , Λιβαδερό , Σκούλιαρη , Καταφύγι , Γούλες ) .
Σκοπός του συλλόγου ήταν και είναι η αναβίωση των εθίμων της περιοχής , τα παραδοσιακά τραγούδια και οι χοροί και γενικά να κρατήσουν τις ρίζες τους οι άνθρωποι που κατάγονται από τις παραπάνω περιοχές που ανέφερα .
Η ονομασία “ΑΜΑΡΑΝΤΟΣ” δόθηκε από τα πρώτα μέλη του συλλόγου , εμπνευσμένοι από το φυτό – λουλούδι αμάραντος το οποίο φύεται στα χωριά της περιοχής Σερβίων . Όπως το συγκεκριμένο λουλούδι δεν «μαραίνεται» ποτέ έτσι κι ο σύλλογος να μην διαλυθεί ποτέ !
Στην περιοχή της Αλεξάνδρειας , σύμφωνα με τα καταστατικά του συλλόγου , κατοικούν περίπου 200-250 οικογένειες .
Η ΖΩΗ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΤΟΤΕ : Η ζωή των ανθρώπων στα χωριά τους τα παλαιότερα χρόνια ήταν πολύ δύσκολη . Η θέση της γυναίκας ήταν πολύ σημαντική αλλά ταυτόχρονα και σκληρή γιατί κάνανε όλες τις δουλειές ( αγροτικές , γεωργικές , σπίτι , οικογένεια , κτηνοτροφία ) . Η μόνη διασκέδασή τους ήταν το «νυχτέρι» . Σ’ αυτό το είδος «διασκέδασης» μαζευόντουσαν πολλές γυναίκες μαζί τη νύχτα , που είχαν το μόνο ελεύθερο χρόνο , και ασχολούνταν με χειροτεχνίες και υφαντουργία.
Οι άνδρες ασχολούνταν καθαρά και μόνο με το επάγγελμά τους ( γεωργός , κτηνοτρόφος , τεχνίτης ). Ο κόσμος ασχολούνταν κυρίως με την κτηνοτροφία , τη γεωργία και λίγα ήταν τα τεχνικά επαγγέλματα ( κουρέας , τσαγκάρης , μαραγκός , σιδεράς , σαμαράς , πεταλωτής ). Η ενδυμασία των ανθρώπων ήταν διαφορετική από τη σημερινή και όλα τους τα ρούχα ήταν υφαντά στον αργαλειό , χειροποίητα ( Σιγκούνι , πουκάμισο , κάππα , μαλέτο ) . Τα μεταφορικά μέσα της εποχής ήταν συγκεκριμένα το μουλάρι , το γαϊδούρι , τα άλογα και τα κάρα . Το αυτοκίνητο ήρθε στην περιοχή περίπου το 1955 .
Τα εκπαιδευτικό σύστημα της εποχής διακρινόταν για την αυστηρότητά του . Οι δάσκαλοι ήταν τοπικοί και πληρώνονταν με υλικά αγαθά ( γεωργικά προϊόντα) . Κάθε χωριό όμως , είχε το σχολείο του και φοιτούσαν σ’ αυτά περίπου 400 μαθητές . Η διατροφή των ανθρώπων στα χωριά ήταν λιτή και υγιεινή : Τυροκομικά προϊόντα , κρέας και αυγά παραγωγής , λαχανικά , τραχανάς , πληγούρι , κουρκούτι , λάχανα ξερά, πίτες κ.α.
Η διασκέδαση των ανθρώπων ήταν μόνο στις μεγάλες γιορτές του χρόνου και στις κοινωνικές εκδηλώσεις ( όπως γάμος ) Πάσχα , Χριστούγεννα. Διασκέδαζαν οι άνθρωποι στον αυλόγυρο της εκκλησίας τραγουδώντας μόνο με το στόμα ή αργότερα με το βιολί και κλαρίνο . Οι πιο αντιπροσωπευτικοί χοροί τους ήταν ο τσάμικας , στα τρία και ο συρτός .
Όμως όλες αυτές οι σκληρές συνθήκες διαβίωσης , η φτώχεια , το άγονο της περιοχής και η ανεργία καθώς οι εποχές εξελίσσονταν , ανάγκασαν τους ανθρώπους να αναζητούν πιο εύφορα εδάφη , και περιοχές όπου θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν εργασία . Έτσι το 1960 ήρθαν οι πρώτοι Κοζανίτες στον πλούσιο κάμπο της περιοχής μας .
Στην αίθουσα του συλλόγου υπάρχουν πολλά λαογραφικά είδη, είδη τέχνης, πολλά εργαλεία οικοτεχνίας και σκεύη που χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι στην περιοχή τους.
Ο Σύλλογος ασχολείται με τη συλλογή τραγουδιών, ήθη και έθιμα των Σερβίων της Κοζάνης και τη συλλογή λαογραφικού υλικού.
Έχει τρία χορευτικά τμήματα, ένα παιδικό, ένα γυναικείο και ένα των μεγάλων.
Έχει πολλές συμμετοχές στα Ημαθιώτικα και κάθε χρόνο παίρνει μέρος στις εθνικές παρελάσεις. Αναβιώνει κάθε χρόνο, την Κυριακή της Αποκριάς, το Άναμμα του Φανού.
Ο Σύλλογος, από την 1η Μαΐου 2007, στεγάζεται στο χώρο που του παραχώρησε ο Δήμος Αλεξάνδρειας, στο κτήριο της πρώην Ε.Α.Σ.. Τα μέλη του Συλλόγου προσφέροντας προσωπική εργασία, κατάφεραν σε μικρό χρονικό διάστημα να μετατρέψουν έναν αφιλόξενο χώρο, σε μία πολύ ζεστή αίθουσα, που θα στεγάσει τις ανάγκες του Συλλόγου.
Οι πρόβες των χορευτικών γίνονται κάθε Κυριακή.
- μικρό τμήμα : 17:30 – 18:30
- εφηβικό τμήμα : 18:30 – 19:30
- ενήλικο τμήμα : 19:30 – 20:30
