ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ

Το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου της πόλης μας βρίσκεται στο κέντρο της πόλης. Η έκταση του οικοπέδου είναι 6.000 τ. μ. περίπου, η κάλυψη του κτηρίου 1.200 τ. μ. και ο ελεύθερος χώρος γύρω από το Πνευματικό Κέντρο είναι 4.200 τ. μ. Η άδεια για την ανέγερση του κτηρίου εκδόθηκε τον Αύγουστο του 1986.
Οι χώροι που προβλέπονται από το σχέδιο είναι οι παρακάτω:
Εμπρός μέρος:

• Ισόγειο: Αίθουσα εστιατορίου, αίθουσα καφετέριας, αίθουσα Πινακοθήκης και εκδηλώσεων.

• 1ος όροφος: Αίθουσα ζωγραφικής – κεραμικής, αίθουσα μουσικής, παιδικό τμήμα βιβλιοθήκης, αίθουσα οπτικοακουστικών μέσων, Βιβλιοθήκη και χώρος αναγνωστηρίου και γραφεία.

Πίσω μέρος: Αμφιθέατρο 520 θέσεων, Σκηνή, καμαρίνια.
Την άνοιξη του 2007, ξεκίνησαν εργασίες ανάπλασης του περιβάλλοντα χώρου, του Πνευματικού Κέντρου.

ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ

ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ

Το αμφιθέατρο βρίσκεται στη δυτική πλευρά της πόλης, κατασκευάστηκε επί Δημαρχίας Δημητρίου Μπρουσκέλη, το 1983 και ξεκίνησαν να παρουσιάζονται εκδηλώσεις το 1985. Είναι χωρητικότητας 2.000 θεατών. Υπάρχει η πλατεία του αμφιθεάτρου και τα καμαρίνια. Κάτω από τις κερκίδες του υπάρχει αποθηκευτικός χώρος, ο οποίος χρησιμοποιείται για τις ανάγκες του Δήμου. Κάθε χρόνο στο χώρο πραγματοποιούνται εκδηλώσεις του Δήμου καθώς και εκδηλώσεις φορέων και συλλόγων της περιοχής. Πραγματοποιούνται επίσης θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες κατά την καλοκαιρινή περίοδο.

ΠΑΡΚΟ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ

ΠΑΡΚΟ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ

Κατασκευάστηκε το φθινόπωρο του 2006, αλλά δεν έχει παραδοθεί ακόμη στο κοινό της πόλης. Είναι ένα έργο, το οποίο με τη βοήθεια της Αστυνομίας και το μάθημα της Κυκλοφοριακής Αγωγής, θα αποτελέσει ένα ακόμη εργαλείο στο να μάθουν οι μαθητές της πόλης μας το σωστό τρόπο κυκλοφορίας των πεζών και των οχημάτων.
Τον Απρίλιο του 2008 ξεκίνησε η λειτουργία του Πάρκου Κυκλοφοριακής Αγωγής, με πρώτους επισκέπτες τους μαθητές της έκτης Δημοτικού, όλων των Δημοτικών Σχολειων του Δήμου.

ΜΝΗΜΕΙΟ ΗΡΩΩΝ – ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ

ΜΝΗΜΕΙΟ ΗΡΩΩΝ

Το Μνημείο των Ηρώων της Αλεξάνδρειας μεταφέρθηκε το 1972 στην σημερινή του θέση, μετά από απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου στις 10/09/1971, η οποία αναφέρει:
Το Δημοτικόν Συμβούλιον
Μετά σχετικήν διαλογικήν συζήτησιν και θεωρούν την πρότασιν ορθόν και νόμιμον. Ίδον και τον συνταχθέντα πρόχειρον προϋπολογισμόν του τεχνικού του Δήμου περί της απαιτούμενης δαπάνης.
Αποφαίνεται Ομοφώνως
Α ) Εγκρίνει την μεταφοράν του Ηρώων εκ του όπισθεν σημείου του Τουριστικού περιπτέρου Αλεξάνδρειας ( σημερινό Πνευματικό Κέντρο ) όπερ σήμερον ευρίσκεται προς την οδόν Βασιλέως Παύλου ( σημερινή Αριστοτέλους ) , εις τρόπον ώστε τούτο να ευρίσκεται εις πλέον εμφανές και κατάλληλον σημείον.
Β ) Ψηφίζει πίστωσιν δραχμών δέκα χιλιάδων ( 10.000 ) εκ του Κ.Α. 75/151.9 του μέρους των εξόδων του πρ/σμού του Δήμου, οικ. έτους 1971 δια δαπάνας μεταφοράς του Ηρώου του Δήμου και επί αποδόσεως λογαριασμού εις το Συμβούλιον.
Τα σχετικά χρηματικά εντάλματα εκδοθήσονται επ’ ονόματι των ιδίων δικαιούχων.
Η παρούσα απόφασις έλαβεν αυξ. αριθμό 104.

ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ

Το πρώτο κομμάτι του πεζόδρομου, από το Κ.Τ.Ε.Λ. μέχρι την οδό Δημάρχου Βετσοπούλου, κατασκευάστηκε το 1987. Η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου με αύξ. αριθμό 227 / 3-11-1987, αναφέρει:
Εγκρίνει το έργο ” Κατασκευή Πεζόδρομου στην οδό Εθνικής Αντίστασης ” με αριθμό μελέτης 98/87.
Με την απόφαση 250 / 30-11-1987 αποφασίστηκε :
Ορίζει τις ώρες κυκλοφορίας των οχημάτων στον πεζόδρομο ( Εθν. Αντίστασης ) από τις 8 π. μ. μέχρι 10 π. μ. και από τις 3 μ. μ. μέχρι 5 μ. μ. για φορτοεκφόρτωση και μόνο.
Το δεύτερο κομμάτι, από την οδό Δημάρχου Βετσοπούλου μέχρι τη Βιζυηνού κατασκευάστηκε το 1997. Με την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου με αύξ. αριθμό 91 / 8-7-97, η οποία αναφέρει :
Εγκρίνει τον Α.Π.Τ.Δ. του έργου ” Κατασκευή πεζόδρομου τμήματος οδού Εθν. Αντίστασης ” Α.Μ. 276/96.
Με την απόφαση 153 / 5-11-1997, αποφασίστηκε :
α ) Απαγορεύεται η συνεχής ροή των αυτοκινήτων κάθε κατηγορίας.
β ) Κατ’ εξαίρεση θα επιτρέπονται:

• Στα φορτηγά – επαγγελματικά αυτοκίνητα η διέλευση για εκφόρτωση εμπορευμάτων και τροφοδοσία των καταστημάτων – από τις ώρες 7 – 11 το πρωί και 5 – 7 το απόγευμα.

• Ιδιωτικά επιβατικά των οποίων οι κάτοχοι έχουν ιδιωτικούς χώρους στάθμευσης για την μετάβαση από εκεί προς τις κατοικίες τους με την επίδειξη ειδικής κάρτας που θα τους εφοδιάζει ο Δήμος.

• Βυτιοφόρα εκκενώσεως βόθρων από ώρα 11 – 1 π. μ.

Όλα τα παραπάνω αυτοκίνητα θα κινούνται στην κατεύθυνση από την οδό Δ. Βετσοπούλου προς την οδό Βιζυηνού.

To Κονάκι

To Κονάκι

Το Κονάκι είναι το κτήριο όπου ο Τούρκος Μπέης χρησιμοποιούσε ως Διοικητήριο της περιοχής. Είναι χτισμένο το 1904, δίπλα από το παλιό Κονάκι που υπάρχει στα σχέδια χαρτών της Τουρκικής περιόδου.
Τελευταίος Τούρκος διοικητής ήταν ο Ισίν – μπέης, ο οποίος κατοικούσε στην Κωνσταντινούπολη, και εδώ είχε εγκαταστήσει, σαν επιστάτη του τσιφλικιού του ένα γέρο Χότζα του Χουζνί εφέντη.

Γύρω από το Κονάκι υπήρχαν αποθήκες στις οποίες μάζευε ο Μπέης τους φόρους, οι οποίοι πληρωνόταν από τους κατοίκους σε είδος. Ο φόρος στον Μπέη ήταν το μισό της σοδειάς και 10% ο επιπλέον από το υπόλοιπο που « έμενε » στα χέρια του καλλιεργητή. Οι καλλιέργειες της εποχής ήταν το σιτάρι, το καλαμπόκι, το σουσάμι, το κριθάρι, τα φασόλια κ. ά.
Αργότερα το κτήριο δόθηκε στον Ιατρό Δημήτριο Βετσόπουλο, το οποίο χρησιμοποιούσε για ιατρείο και για κατοικία. Σήμερα το κτήριο και ο περιβάλλοντας χώρος είναι ιδιοκτησίας της οικογένειας Βετσόπουλου.

To Κονάκι

Στην Αλεξάνδρεια, στη βόρεια πλευρά του σημείου συμβολής της οδού Μακεδονομάχων με την οδό Σχολείων, στο υπ’ αριθμόν 651 οικόπεδο σώζεται το τούρκικο κονάκι του Γιδά ή Γκινταχώρ, όπως το συναντάμε στους τουρκικούς φορολογικούς καταλόγους και στο οθωμανικό κτηματολόγιο.
Πρόκειται για ένα διόροφο κτίσμα με ανατολικό προσανατολισμό, αποτελούμενο από ισόγειο, πρώτο όροφο με δίρριχτη στέγη, η οποία διακόπττεται από σοφίτα – παρατηρητήριο, που υψώνεται σε τρίτο επίπεδο με επίσης δίρριχτη στέγη, σε σταυροειδή θέση σε σχέση με την στέγη του πρώτου ορόφου. Το ισόγειο του σημερινού σωζόμενου κονακιού είναι κτισμένο από ψημένα τούβλα, τα οποία φέρουν το μονόγραμμα Ι Μ (που μάλλον δηλώνουν το όνομα του ιδιοκτήτη Ισίν Μπέη ;), αλλά το πίσω τμήμα της τοιχοποιίας του είναι από άψητα πλιθιά. Ο δεύτερος όροφος και η σοφίτα του τρίτου ορόφου είναι από ελαφριά ξυλοκατασκευή (τσιατμάς) με επίχρισμα. Επίσης το κτίριο έχει και νότια προσθήκη, της οποίας το ισόγειο χρησιμοποιούνταν ως σταύλος, ενώ στον δεύτερο όροφο ως κουζίνα. Κτίσθηκε το 1904 από Αλβανούς γκέκηδες μαστόρους, κατά την προφορική μαρτυρία του Γρηγόρη Αντ. Μοσχόπουλου, το οποίο ανήκε στον τελευταίο τσιφλικά του Γιδά τον Ισίν μπέη, ο οποίος ζούσε στην Κωνσταντινούπολη. (Μοσχόπουλος 1989, σ. 48 επ.).
Κατά την ίδια μαρτυρία πρίν από αυτό υπήρχε ένα «χαμηλό» κονάκι του γέρου πατέρα του, το οποίο βρισκόταν βορειότερα από αυτό, στο όμορο οικόπεδο του αρτοποιού Κελεκίδη.
Σύμφωνα με το κτηματολόγιο του τσιφλικιού του Γκινταχώρ (Γιδάς) το οποίο αναφέρεται στα έτη 1875-1912, που σώζεται στο Ιστορικό Αρχείο Μακεδονίας (Τα έγγραφα του κτηματολογίου του Γιδά, υπάρχουν στο τεφτέρι Γ/10 Γιοκλαμά με ημερομηνία σύνταξης την 20η Ιουνίου 1875 και μεταφράσθηκαν ύστερα από την οικονομική συνδρομή του Δήμου Αλεξάνδρειας στις 31 Μαΐου 1993) παλιότερος ιδιοκτήτης του τσιφλικιού του Γιδά ήταν από το 1875 ο Μεχμέτ Σεφίκ πασάς γιος του Αχμέτ Τεβφίκ μπέη, ο οποίος με κάθε επιφύλαξη μπορεί να θεωρηθεί ιδιοκτήτης του τσιφλικιού του Γιδά πριν το 1875. Ο Μεχμέτ Σεφίκ πασάς, που ήταν απόγονος του Γαζή Εβρενός (Φάρος της Μακεδονίας, 17 Αυγ. 1883 αρ. φ. 793), διέμενε στη Θεσσαλονίκη και ανήκε στις αριστοκρατικές οικογένειες της πόλης. Εξελέγη μάλιστα το 1875 και μέλος του Γενικού Διοικητικού Συμβουλίου των δικαστηρίων της Θεσσαλονίκης (Ερμής, 3 Μαΐου 1875 αρ. φ. 7). Συνήθιζε όμως να έρχεται συχνά στο Γιδά, για να επιβλέπει τις εργασίες συλλογής της εσοδείας του κτήματός του.
Στο κτηματολόγιο καταγράφονται το 1898 οι ιδιοκτησιακές μεταβολές που προήλθαν ύστερα από το θάνατο του Μεχμέτ Σεφίκ. Στην πρώτη σειρά των τίτλων ιδιοκτησίας και στην πρώτη εγγραφή βρίσκεται καταγραμμένο το κονάκι του Μεχμέτ Σεφίκ. Περιγράφεται ως εξής: «Μεγάλο κονάκι και κατάστημα προϊόντων (δημητριακών καρπών), δωμάτια των σέκμπαν (υπηρέτες που φρόντιζαν τα κυνηγετικά σκυλιά) και στάβλος». Στην τέταρτη εγγραφή καταγράφεται ένα δεύτερο κονάκι σαφώς μικρότερο του πρώτου, με κήπο.
Στις 28 Ιανουαρίου 1898 και λόγω θανάτου του Μεχμέτ Σεφίκ πασά οι 169 τίτλοι ιδιοκτησίας του τσιφλικιού, εγγράφονται σε καινούρια τεφτέρια και μεταβιβάζονται σε δύο παιδιά του. Έτσι μεταξύ των κτιρίων που μεταβιβάσθηκαν στον Αχμέτ Μουχσίν ήταν το «μεγάλο κονάκι» με το γυναικωνίτη, τον πύργο, τέσσερις χωριστούς στάβλους, κ. ά. Τα ανωτέρω κτίρια συνόρευαν από τις δυο πλευρές με δρόμους και από τις άλλες δύο με ιδιοκτησίες του Μεχμέτ Σεφίκ. Στην Αϊσέ χανούμ μεταβιβάσθηκαν μεταξύ των άλλων και «τόπος δύο στάβλων και καταστήματος και πύργου και μισού μαγαζιού». Τα οικήματα αυτά συνόρευαν ανατολικά με το «κονάκι του Μουχσίν μπέη» δυτικά με δρόμο, βόρεια με «Τάσο και εκκλησία» και νότια με δρόμο.
Από όλ’ αυτά προκύτπει ότι και ο Γιδάς διέθετε και κονάκια και πύργο, για λόγους ασφάλειας των ιδιοκτητών τσιφλικούχων. Εκείνο το παλιό κονάκι είναι συνδεδεμένο και με την απαγωγή του ιδιοκτήτη του τσιφλικιού του Γιδά Μεχμέτ Σεφίκ πασά από την ομάδα του λησταντάρτη Κατσαρού τον Ιούλιο του 1883. («Φάρος της Μακεδονίας» της 31-08-1883 αριθμός φύλλου 797 – «Φάρος της Μακεδονίας» δημοσιεύθηκε στις 03-09-1883 αριθμός φύλλου 798 – Ερμής 1875, σ.3)

Το κονάκι αυτό μετά την απελευθέρωση περιήλθε στο Ελληνικό Δημόσιο και παραχωρήθηκε μετά στον ηπειρώτη γιατρό Δ. Βετσόπουλο, οι απόγονοι του οποίου συνεχίζουν να το έχουν στην ιδιοκτησία τους.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΟΣΧΟΠΟΥΛΟΣ

Κύριε Αρβανιτίδη

Οι απόγονοι του Δ. Βετσόπουλου ευχαριστούν για την αναφορά στο έργο και την προσωπικότητά του, όπως φαίνεται σε κείμενο που έχετε αναρτήσει στην ιστοσελίδα σας.
Θα ήθελαν όμως για την αποκατάσταση της αλήθειας να αναφέρουν τα ακόλουθα :
Επιθυμώντας να διασωθεί το Κονάκι που παρουσίαζε σοβαρότατα προβλήματα και κρίνοντας ότι μοναδική ορθή λύση ήταν η αναπαλαίωσή του:
α) απέκλεισαν κάθε σκέψη να δοθεί το οικόπεδο, για να χτιστεί νέο κτίσμα με αντιπαροχή,
β) ζήτησαν από αρμόδιους να προβούν σε λεπτομερή αποτύπωση της εσωτερικής και εξωτερικής μορφής του κτιρίου (η αποτύπωση υπάρχει και είναι στη διάθεση όποιου ενδιαφερθεί) και να κοστολογηθεί η αναπαλαίωσή του.
Επειδή το κόστος ήταν κατά πολύ μεγαλύτερο από τις δυνατότητές τους, αποφάσισαν και έκαναν δωρεά του κτιρίου στο Δήμο Αλεξανδρείας, με μοναδικό όρο την έναρξη της αναπαλαίωσής του μέσα σε ορισμένο χρονικό διάστημα και τη χρησιμοποίηση του κτιρίου για κοινωφελή σκοπό.
Η Δημαρχία δεν ανταποκρίθηκε.
Ευχαριστούμε και πάλι για το ενδιαφέρον που δείξατε μέσω της ιστοσελίδας σας.

Οι απόγονοι του Δ. Βετσόπουλου
Ιωάννα και Μαρία Βετσοπούλου
Χριστίνα Παπαχριστοπούλου και Δημήτρης Παπαχριστόπουλος

Στην Εστία Ρουμλουκιωτών το οικόπεδο του Κονακίου Αλεξάνδρειας
Μετά από σύμβαση μίσθωσης, που υπογράφηκε μεταξύ των ιδιοκτητριών κ. Ιωάννας Παπαχριστοπούλου – Βετσοπούλου, κ. Μαίρης Βετσοπούλου και της «Εστίας Ρουμλουκιωτών», η χρήση του οικοπέδου του κονακιού περιήλθε στo σωματείο μας. Η σημαντική αυτή εξέλιξη ήταν αποτέλεσμα της πρωτοβουλίας που προ ετών είχε αναλάβει ο γνωστός ιστορικός – λαογράφος συγγραφέας της πόλης μας, και μέλος του σωματείου μας κ. Γιάννης Μοσχόπουλος, ο οποίος, γνωρίζοντας την από παλιά εκδηλωθείσα διάθεση των κληρονόμων του αείμνηστου γιατρού και δήμαρχου Δημήτριου Βετσόπουλου, να βρεθεί τρόπος, ώστε να χρησιμοποιηθεί υπέρ των κατοίκων της Αλεξάνδρειας αυτό το ιστορικό τοπόσημο της πόλης μας, ήρθε ξανά σε επαφή με τις ιδιοκτήτριες και μετά από αρκετά τηλεφωνήματα, αλληλογραφία και μετάβασή του στην Αθήνα, χάρη στην σταθερή διάθεση προσφοράς των ιδιοκτητριών, το θέμα έφτασε σε θετικό για τον τόπο αποτέλεσμα.
Η «ΕΣΤΙΑ ΡΟΥΜΛΟΥΚΙΩΤΩΝ» ευχαρίστησε ήδη εγγράφως τις ιδιοκτήτριες για την ευεργετική προσφορά τους και ακολούθως μέλη του Δ.Σ. της και ο Ι. Μοσχόπουλος επισκέφθηκαν τον Δήμο, όπου ενημέρωσαν πρώτα τον κ. Δήμαρχο Αλεξάνδρειας και τον επικεφαλής της Κ.Ε.Δ.Α. Η Δημοτική αρχή αγκάλιασε με ιδιαίτερη χαρά και ενθουσιασμό τις παραπάνω ενέργειες, εξέφρασε την ικανοποίηση της για την εξέλιξη και δήλωσε, ότι θα συνδράμει με άμεση τεχνική βοήθεια το έργο του καθαρισμού του οικοπέδου και της εν γένει αξιοποίησής του υπό την επίβλεψη μηχανικού του σωματείου.
Επιθυμία των ιδιοκτητριών και πρώτος στόχος της ΕΣΤΙΑΣ ΡΟΥΜΛΟΥΚΙΩΤΩΝ είναι το οικόπεδο του κονακιού να χρησιμοποιηθεί για την τέλεση υπαίθριων πολιτιστικών εκδηλώσεων από κάθε φορέα του Δήμου και όλων των ενδιαφερόμενων συλλόγων της πόλης.
Είναι γνωστό, ότι το παραπάνω ακίνητο αποτελεί μέρος της ιστορίας του Γιδά – Αλεξάνδρειας, αφού κτίσθηκε το 1904, στις 18-10-1912 εκεί διανυκτέρευσε ο πρώτος Έλληνας αξιωματικός του σώματος που απελευθέρωσε τον Γιδά, κι ακολούθως έγινε ιδιωτική κατοικία του μοναδικού γιατρού της περιοχής Δ. Βετσόπουλου, της συζύγου του (η οποία ήταν το γένος Παπαγεωργίου, της ονομαστής οικογένειας της Θεσσαλονίκης, συγγενής των οικογενειών Ζάννα και Μελά) και της οικογένειάς τους, ενώ η κ. Μαίρη Βετσοπούλου διέπρεψε ως φιλόλογος στο Γυμνάσιο Αλεξάνδρειας και άφησε άριστες αναμνήσεις στους μαθητές της.
Ευχή μας είναι, το ακίνητο αυτό να αποτελέσει ένα νέο πολιτιστικό σημείο αναφοράς της πόλης, ενώ με μεγάλη χαρά θα υποδεχθούμε τις κ. ιδιοκτήτριες, σε μία από τις πρώτες εκδηλώσεις μας, για να τιμηθούν από το λαό της Αλεξάνδρειας, ως αξιοι συνεχιστές του ευεργετικό έργο του πατέρα τους.

ΕΣΤΙΑ ΡΟΥΜΛΟΥΚΙΩΤΩΝ / 03-04-2016